De moeder wil naar beneden gaan om de chocomelk al op te warmen. Ze bevriest in haar actie, slaat tegen haar voorhoofd en denkt of beter gezegd schreeuwt in haar binnenste: "Shiiiiiiiiiiiiiiit, de schoen vergeten te vullen!!!!"
Haar hersenen beginnen verwoed te draaien en brengen mogelijke reddingsscenario's naar voren:
- nog vlug naar beneden lopen en ze vullen! Nee, dat kan niet, want alles is te ver verstopt en de zoon is zich aan een duizelingwekkend tempo aan het aankleden om dan naar beneden te stormen.
- Een brief schrijven van de Sint met de belofte om straks terug te komen. Ja, goed idee!
De moeder raast naar beneden en begint als een bezetene een pen en papier te zoeken, ondertussen luisterend of haar zoon niet naar beneden dendert. De moeder uit een paar vuile woorden want geen enkele pen werkt. Als ze uiteindelijk een potlood vindt, beseft ze dat vanwege een combinatie van het tijdstip nl. vroeg in de ochtend, het schuldgevoel en de stress omwille van het moeten vinden van een oplossing, ze geen inspiratie heeft voor een brief of de puf om een waardig Sintenhandschrift te fabriceren.
De moeder trekt verslagen naar boven en besluit de schuld op haar te nemen. "Jongen, de Sint is niet geweest." Waarop de zoon zich op de grond stort en krijst: "Waaaaaaaaaaaroooooooooooom!"
"Omdat mama deze nacht veel is opgestaan en waarschijnlijk is de Sint geschrokken."
" Weeeeeeeeeeeeeeeeeheeee, en ik was nog wel zo ze-nuw-achtiiiiiiig. Ik moest er bij-na van o-ver-geveeeeeen!"
Zijn oudste zus, die al op de hoogte is van de hele Sintenleugen en ook beseft dat haar moeder in de fout is gegaan, probeert te helpen.
"Weet je wat, laat je schoen gewoon staan, dan komt de Sint misschien wel iets brengen als wij op school zijn"
De zoon kalmeert. De moeder is trots op haar oudste kind en dankt haar met een stiekeme knipoog. Ze legt zich erbij neer dat ze iets vroeger zal moeten stoppen met werken om langs huis te gaan om de schoen te vullen met wat chocola voor ze iedereen op school haalt.
Grote zus doet nog een extra efforeke.
"En die zal waarschijnlijk iets extra's brengen omdat hij zich schuldig voelt." De zoon zit zijn leven weer helemaal zitten.
De moeder fronst naar haar oudste kind. Ze beseft dat ze niet zal werken in de namiddag, maar naar de Hema zal moeten voor "iets" extra's, want dat zit niet in de verstopplaats.
