zaterdag 26 september 2015

Soms zie zelfs ik de humor er niet meer van in.

Waarom komt hier eigenlijk niks meer bij?
Geen grappige uitspraken, geen doldwaze verhalen over gekke kinderen, parende cavia's, kaketende honden, een slechtbollend huishouden of over mij?

Wel het is op. Ik ben op. Plots ging het niet meer zoals het altijd ging.
Plots was het allemaal niet meer genoeg.
Ik was altijd heel fier op wat ik allemaal alleen gedaan kreeg. Ik was niet zielig als ik quasi lachend zei dat ik een "alleenstaande moeder met man "was. Ik kon het wel alleen aan. Ik lachte zelfs een beetje met vrouwen die hun man overal  mee naartoe namen of nodig hadden. 

Plots ben ik  wel zielig en alleen. Plots is mij alleen maar richten op het huishouden en de opvoeding niet meer genoeg.
Plots heb ik nood aan van alles dat er niet is.

Nood aan plezier voor mezelf alleen. Ik ben meer dan moeder alleen. Ik heb nood aan meer dan alleen mijn kinderen. Ik wil een hobby en een sociaal leven. 

Nood aan een partner die naast mij staat en waarmee ik een team vorm. Ik kan het allemaal alleen maar heb er geen zin meer in om het zo te doen.

Nood aan goed zitten in mijn vel, aan mezelf aanvaarden zoals ik ben. Dik zijn kan ook mooi zijn, maar dat moet  ik zelf vooral geloven.

Nood aan uit mijn schulp komen. Ik geloof zoveel dingen over mezelf, maar kloppen die wel? Is het waar dat ik slecht ben in vrienden maken? Is het waar dat frivole dingen zoals nagellak, schmink en hoge hakken niks voor mij zijn?

Nood aan grenzen verleggen. Ik wil ook wel eens naar een ver land. Ik wil ook wel eens tot laat uitgaan en een beetje dronken worden. Ik wil ook wel eens iets doen waar ik een beetje bang voor ben.

Nood aan een betere, evenwichtigere en fijnere relatie. Want bijna 25 jaar samen zijn is geen garantie voor geluk. Het betekent niet dat je elkaar (nog) kent. Het betekent zelfs niet dat je weet of je wel nog bij elkaar past. Het betekent niet dat je nog weet wat de ander nodig heeft of wat je zelf van de ander nodig hebt.

En dus wordt er hier veel gepraat, verweten en gehuild. De psycholoog wordt ingeschakeld. Er worden grenzen verlegd en dingen geprobeerd. Er worden  dingen verwacht van elkaar en soms wordt er niet voldaan aan verwachtingen. Er wordt dan weer wat gehuild en gezucht. Er wordt veel getwijfeld, maar ook veel gehoopt dat het zal lukken

Ik hoop heel hard dat ik hier binnenkort terug ben met fantastische doldwaze verhalen vol plezier en gekheid en liefde!

dinsdag 12 mei 2015

Vuilnishysterie

Ik zag dat er in onze straat iemand zijn papier had buitengezet. 
Na thuiskomst mobiliseerde ik een koppel kinders om kartonnen dozen gevuld met papier buiten te zetten.
Ik was content met de komende papierslag want wij verzamelen en sorteren veel papier en ander afval.
Ik was ook content dat we het bezoek aan het containerpark nog wat konden uitstellen. 
Niet dat we niet heel erg dringend moeten gaan gezien we al vijf ikea bakken vol glazen bokalen hebben en onze oprit versierd wordt met een zestal propvolle zwarte zakken gevuld met plastiek, maar ik geraak terug tot bij de diepvries in de berging zonder een papierlawine en de oprit is redelijk groot en het glas kan nog op de grond.

Het voelde goed om dat papier daar buiten aan de brievenbus te zetten. Het voelde ook goed dat ik dat een keertje de avond op voorhand had gefixt en niet 's morgens vroeg na een paniekerig telefoontje van mijn wederhelft die de papiercamion kruist aan het begin van de straat.
Het voelde ook goed dat ik bij de eerste papier-buitenzetters van de straat was, dat maakt de vuilnisbelt op mijn oprit minder erg in mijn hoofd. (Ha, ik ben toch iets minder vuil en chaotisch dan jullie dachten, buurmensen!)

Ik kreeg wat argwaan toen om 16 uur al het papier in de hele straat nog voor de huizen stond. Misschien zijn ze later dan anders, dacht ik nog. Toen ik om 19 uur terugkwam van de bib stond het er nog en nu  ik om 22 uur deze tekst schrijf, en nog efkes gecheckt heb, staat het er nog steeds.

En ik vraag mij af: zou iedereen in onze straat, net als mij, zijn afvalkalender kwijt zijn en gewoon bij de buren kijken om te weten wat hij wanneer moet buiten zetten? En stond daar echt wel papier buiten bij die buurman die mij in gang zette? Heb ik heel de straat voor aap gezet door mijn overijverig gedrag? Of is de papiercamion in pan gevallen? 


donderdag 19 februari 2015

verf

Wij wonen ondertussen al bijna 4 jaar in ons nieuw huis.
Nog steeds zak ik op een regenachtige dag tot aan mijn enkels in de modder als ik uit mijn auto klauter.
Nog steeds worden alle jassen neergekwakt op een scheefgezakt kledingrek en ligt alles op de grond als iemand zijn jas ertussenuit sleurt.
Nog steeds steken alle schoenen in smoezelige bakken van de Ikea. Bakken die niet, zoals de bedoeling is, vastgemaakt zijn in de muur. Dus nog steeds moet ik af en toe op reddingsmissie om een kleuter te redden vanonder een omgevallen schoenenbak en een stuk of dertien paar schoenen.
Nog steeds kijk ik naar ongeverfde muren, die steeds vettiger en vettiger worden.
Nog steeds luister ik naar geweeklaag van mijn kinders omdat ze in hun deurloze kamers alles horen.
Nog steeds zit ik in schurftige zetels.

Dus dacht ik deze vakantie: Ik ga iets in huis doen.
Ik ga de muur achter die schoenenbakken verven, dat is al één stap dichter bij een toekomstig mooi schoenopberg- en jasophangsysteem. Ik zocht verfhulp bij mijn oudste kind. Die vond verven een goed idee, maar dan wel op een muur in haar kamer. Ik gaf toe en vertrok met haar en de kleuter naar de verfwinkel.

'Goeiendag, kan ik u helpen?'
' Goeiendag, mijn dochter wil graag een muur blauw in haar kamer.'
' Ziet u tussen deze voorbeeldjes de tint die u zoekt?'
'Euhm neen, ze zoekt eigenlijk eerder euhm Spiderman-blauw.'
'Ah, die vraag hebben we eigenlijk nog niet gehad.'
(Hij had geluk want zij wou ook nog Spiderman-rood op een andere muur, gelukkig geef ik niet altijd toe)

Thuisgekomen met al ons materiaal, ging ik vol goede moed aan de slag:ladder uithalen,  muur opschuren en nawassen (doe ik alleen omdat het moet van mijn lief), alles afplakken, plastiek op de grond,... En toen viel het allemaal wat stil want er zaten twee gaten in de muur. Ge weet niet hoe graag ik daar gewoon overgeverfd had, maar dat zou waarschijnlijk niet in goede aarde gevallen zijn bij mijn lief. Opvullen dus. Drie keer opvullen eigenlijk en na elke keer 4 uur drogen om precies te zijn.

Ondertussen klom de helft van mijn kinderen ongeveer 40 keer op en af de ladder, vond de hond een nieuwe lievelingsplek op het plastiek en besloot mijn lief dat de opgevulde gaten machinaal geschuurd moesten worden. Hij besloot ook dat ik dat niet mocht doen en dus moest ik wachten tot hij thuis was van zijn werk.

En eindelijk, na het opnieuw afwassen van de muur en het verversen van de grondplastiek (2 dagen lang hondennagels en schuivende ladder = gaten) en het helpen van de oudste dochter met alle voorbereidingswerken op haar kamer, konden ik en dochter twee dan beginnen met verven.

Eerst had ik nog het romantische idee om de kleuter mee te laten verven, maar een vlek op de vloer later, zat ze al mokkend voor een disney-filmke. De zoon deed ook nog even alsof hij heel graag wilde meedoen, maar een vlek op de poef en een witgeverfd been later, lag hij alweer voor een computerscherm.

Maar goed, de muur in onze hal is wit en de muur in de slaapkamer is spidermanblauw (samen met een stuk van de aangrezende muur: 'oeps geraakt met mijne roller '). Alle plastiek en tape is opgeruimd, de rollers en borstels zijn uitgewassen en opgeruimd en mijn lief vind dat de witte muur nog wel een laagje zou kunnen gebruiken.

Ik denk het niet.

dinsdag 3 februari 2015

Goed dat ik eerst keek voor ik ging zitten


Hij mocht voor straf niet op scherm.
'Neen, ook niet stiekem over uw zuster hare schouder meekijken naar K3'
Want ja, zelfs 'stomme kleuterbrol' is dan goed. Het beweegt, het flikkert en hoppa alle aandacht wordt er naartoe gezogen.

Hij was boos, vond mij stom, antwoordde  niet op verzoenende vragen, smeet met bestek, pestte een koppel zusters, ....

Maar kijk... uit verveling, boosheid en de nood aan wraak kan ook creativiteit voortkomen!