vrijdag 8 juli 2011

Opsporing verzocht

Dit is het eerste berichtje dat ik schrijf vanuit mijn gloednieuwe woonst, zoon doodmoe in de zetel (nachtje tent met vriendjes achter de rug), 2 dochters op sportkamp en baby doodziek in bed (eventjes want seffes moeten we weer huilen en kermen).

Ik ben blij dat we dit huis gebouwd hebben, op deze plek en dat we hier eindelijk wonen. Het zal ook wel moeten want ik verhuis NOOOOOOOOOOOOOOOIT meer.

3 dagen non-stop dozen, meubels en andere rommel naar een camionette sleuren, dragen, trekken en duwen en er staat nog steeds van alles in ons oud huis. Daar blijft dus echt rommel uitkomen!

Ik zeg wel 3 dagen, maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik op dag 3 (de zwaarste trouwens) niet veel gedaan heb behalve op de spoed zitten en voortstrompelen. Want wat doet een kluns die heel moe is?

Een kluns die al twee dagen zware dingen, 3 verdiepingen naar beneden sleurt. Wel, een kluns laat zich door haar nijvere wederhelft overhalen om op dag 2, om 20 uur 's avonds (zonder avondeten gehad te hebben), nog 1 keer de auto vol te laden. Diezelfde kluns stapt dan buiten aan de voordeur, vergeet dat daar 3 trapjes zijn en landt met haar volle gewicht op haar rechtervoet. Die voet draait zoals hij niet hoort te draaien, kraakt en doet dan zeer veel pijn.
Niet gebroken wel zwaar verstuikt.

Ik zou u zeer graag foto's tonen, van ons huis, de tuin en vooral het uitzicht vanuit onze gigantische schuiframen. Maar een ander nadeel van mijn persoonlijkheid (naast klunzigheid) is wanorde. Tijdens een verhuis vertaalt dit zich in: de eerst 5 verhuisdozen zeer mooi en efficiënt ingepakt (ge weet wel met op de buitenkant wat erin zit), de volgende 40 dozen gewoon volgegooid zonder enige indicatie wat betreft de inhoud. Concreet wil dit momenteel zeggen dat volgende items spoorloos zijn (voor zover we weten): fototoestel, Senseo, jeukdruppels van Kaan en de wekker.

Van zodra item nummer 1 opgespoord is, laat ik wat foto's zien!