woensdag 9 april 2014

vijf (nee geen kinderen, liedjes)

Echt fijn om al die berichten over 'de vijf van de jaren negentig' te lezen. Ik had er in de auto al naar zitten luisteren en zelfs over na zitten denken, kwam toen al die berichtjes tegen en whoppa :

De nineties dat is echt mijn puberteit, ik ging naar 't middelbaar, begon met roken, kreeg nog een zusje, maar het allerbelangrijkste dat ik toen deed was hem ontmoeten. Ik heb dat hier al eens uit de doeken gedaan en er zelfs de muziek die er toen speelde bij gezet. Eigenlijk kon het niet anders dan dat op zo'n belangrijk moment een liedje van Sinéad zong voor mij. Ik had al haar CD's, kon al haar teksten meezingen, wou mijn haar het liefst afscheren en deelde haar met mijn beste vriendin (die haar zoon later Connor zou noemen). Ik kan nu niet meer naar haar muziek luisteren, maar zou wel nog elk lied mee kunnen zingen.


Hij was een jaar ouder en wereldwijzer en meer met muziek bezig. Toen ik hem leerde kennen had hij legerbotinnen aan, een afgeknipte legerbroek en een paarse T-shirt (die nog lang als slaap Tshirt diende, maar nu veilig opgeborgen is) met een getekende koe op van Dinosaur Jr. We luisterden naar muziek op zijn kamer. We lagen, zaten, hingen op zijn matras (die uiteraard op de grond lag). De muren hingen vol met kopies van cd-hoesjes en aan het plafond in de hoek hingen galgjes gemaakt van zwart garen. Ik weet het, kan het nog meer grunge zijn dan dat... Ik luister er niet meer naar, maar heb nog steeds een zwak voor trieste, depri, pijnlijke muziek..en mannen.


In de jaren negentig ging ik van lang haar terug naar kort haar, maar wel met ne lange frou ('oei dat heb ik nog nooit gedaan' zei de kapster toen bang). Had ik houthakkershemden van mijn vader aan met daarover een T-shirt, liefst van een groep of zelfs een oude pyjamablouse van mijn lief zijn vader, deed ik nog rokken aan (lange, gebatikte uit een winkeltje in Antwerpen dicht bij de Groenplaats) of lange superstrakke en deed ik toneel. Ik ging op toneel kamp (zonder lief). Iemand had een gitaar bij en kon de de liedjes van Bettie Serveert van voor naar achter mee spelen. Ge-wel-dig.


Hij kreeg ne motobécane, kwam me oppikken en reed met mij achterop naar de repetities van zijn bandje (dat nooit een echte naam kreeg). Dat lijkt romantisch, maar het ding kon niet snel en er was niks om uw voeten op te zetten vanachter, dus ik moest mij er vaak van af laten vallen omdat mijn benen helemaal verkrampt waren van het omhooghouden. Hij speelde bas en samen speelden ze hiphop. Ik herinner me geen eigen maaksels, maar wel een eindeloze oefensessie van dit nummer




Ik studeerde ook af van de middelbare school in de jaren negentig en vond, via een omweg van een jaartje aan de Normaalschool, mijn roeping: sociaal cultureel werk. Ik ging ook op kot, niet op de gewone manier: alleen in de stad waar je studeert. Nee ik ging samenwonen met mijn lief in een stad op drie kwartier rijden van waar ik studeerde. We hadden geen Tv en gingen bijna elke week naar de film. We zagen deze film en deze ook. En ze hadden allemaal goeie muziek, maar de beste scène met de daarbijhorende muziek was deze:



Zo dat waren diegene die overbleven. Nu ga ik efkes iets anders doen, want ik krijg buikpijn van al dat gedenk aan vroeger. Wel benieuwd wat die van jullie waren?