zaterdag 26 september 2015

Soms zie zelfs ik de humor er niet meer van in.

Waarom komt hier eigenlijk niks meer bij?
Geen grappige uitspraken, geen doldwaze verhalen over gekke kinderen, parende cavia's, kaketende honden, een slechtbollend huishouden of over mij?

Wel het is op. Ik ben op. Plots ging het niet meer zoals het altijd ging.
Plots was het allemaal niet meer genoeg.
Ik was altijd heel fier op wat ik allemaal alleen gedaan kreeg. Ik was niet zielig als ik quasi lachend zei dat ik een "alleenstaande moeder met man "was. Ik kon het wel alleen aan. Ik lachte zelfs een beetje met vrouwen die hun man overal  mee naartoe namen of nodig hadden. 

Plots ben ik  wel zielig en alleen. Plots is mij alleen maar richten op het huishouden en de opvoeding niet meer genoeg.
Plots heb ik nood aan van alles dat er niet is.

Nood aan plezier voor mezelf alleen. Ik ben meer dan moeder alleen. Ik heb nood aan meer dan alleen mijn kinderen. Ik wil een hobby en een sociaal leven. 

Nood aan een partner die naast mij staat en waarmee ik een team vorm. Ik kan het allemaal alleen maar heb er geen zin meer in om het zo te doen.

Nood aan goed zitten in mijn vel, aan mezelf aanvaarden zoals ik ben. Dik zijn kan ook mooi zijn, maar dat moet  ik zelf vooral geloven.

Nood aan uit mijn schulp komen. Ik geloof zoveel dingen over mezelf, maar kloppen die wel? Is het waar dat ik slecht ben in vrienden maken? Is het waar dat frivole dingen zoals nagellak, schmink en hoge hakken niks voor mij zijn?

Nood aan grenzen verleggen. Ik wil ook wel eens naar een ver land. Ik wil ook wel eens tot laat uitgaan en een beetje dronken worden. Ik wil ook wel eens iets doen waar ik een beetje bang voor ben.

Nood aan een betere, evenwichtigere en fijnere relatie. Want bijna 25 jaar samen zijn is geen garantie voor geluk. Het betekent niet dat je elkaar (nog) kent. Het betekent zelfs niet dat je weet of je wel nog bij elkaar past. Het betekent niet dat je nog weet wat de ander nodig heeft of wat je zelf van de ander nodig hebt.

En dus wordt er hier veel gepraat, verweten en gehuild. De psycholoog wordt ingeschakeld. Er worden grenzen verlegd en dingen geprobeerd. Er worden  dingen verwacht van elkaar en soms wordt er niet voldaan aan verwachtingen. Er wordt dan weer wat gehuild en gezucht. Er wordt veel getwijfeld, maar ook veel gehoopt dat het zal lukken

Ik hoop heel hard dat ik hier binnenkort terug ben met fantastische doldwaze verhalen vol plezier en gekheid en liefde!