zaterdag 31 december 2011

Het laatste maaksel van 2002

finn
finneke
finnemins
finnabella

schellebel
zotte flap
koppige ezel
doorzetterke
kwaaierik
knuffelmie
grote dierenvriend
...


zondag 11 december 2011

En toen waren we met elf....

Hoe de menselijke bewoners tot een totaal van 6 geraakt zijn, kon je hier al op verschillende momenten lezen.

Het aantal dierlijke inwoners is (blijkbaar) nog (steeds) groeiende.

1 kat: broer rijdt langs bordje met "gratis poesjes", kan zich niet inhouden, kiest er eentje, beseft te laat dat op zijn kot geen dieren mogen, dumpt kat bij ouders, vader (opa) is boos want heeft 10 jaar geleden gezworen om nooit meer zo'n beest in huis te halen, vader stelt ultimatum: andere opvang of het asiel, zus met week hart adopteert kat.

1 konijn: 2de dochter zaagt non-stop voor hond, vanwege nieuwbouw en ondertussen 4 kids, is er geen geld voor omheining rond toch wel grote tuin, collega van mens heeft zwanger konijn, konijn blijkt gigantische Vlaamse reus te zijn, konijn krijgt gigantische konijnenren.

1 cavia: Konijn is eenzaam vinden de teerhartigen (ik noem geen namen, maar hoor er zelf absoluut niet bij) uit het gezin, een rit naar de dierenwinkel (voor konijnenvoer) ontaard in een ..... cavia als gezelschap voor het konijn.

1 cavia: ai, de cavia speelt niet met het konijn, nu zijn ze allebei eenzaam, plots staan daar weer twee teerhartige individuen met een cavia in de tuin.

En toen ........... waren de cavai's weg; ontsnapt. Dit leidde tot drama en ontroostbaarheid, daarna tot een helse achtervolging in de tuin toen er eentje ontdekt werd, een rit naar de dierenwinkel voor een kooi om binnen te zetten zodat de gevonden cavia niet meer kon weglopen, een nieuwe cavia (voor mijn verjaardag, please papa), de ontdekking van de cavia die "waarschijnlijk opgegeten is door een poehoes, wèhè", wederom een helse achtervolging in het donker deze keer.

Eindtotaal= 1 kat, 1 konijn, 3 cavia's.

Wie goed heeft opgelet zal opmerken dat er ons ook nog een hond staat te wachten.
Wie hier altijd komt meelezen zal ook weten dat ik bang heb voor dieren (alle soorten).
Dolle pret!

En wat hoorde ik iemand net zeggen: "oh zo zielig, nu is Sem (konijn) zo eenzaam"

vrijdag 9 december 2011

En toen waren we met 6...

Het duurde zes jaar voor we het weer aandurfde (en met wij bedoel ik eigenlijk hij)!
De eerste 4 maanden was het zoals gewoonlijk weer een hel.
En alhoewel zwanger zijn natuurlijk zwaarder is als ge al drie kinderen hebt rondlopen, waren dat in mijn geval al drie 5-plussers. Dat wil zeggen dat ze al wat kunnen helpen, maar ook dat ze de zwangerschap heel bewust meemaken. Ze beseffen dat er een wezen in uwe buik groeit, ze zien het bewegen, verheugen zich erop,stoefen ermee,...

Het zou weer een keizersnee worden. En alhoewel ik dat al twee keer had meegemaakt en ik doorgaans een zeer gerust iemand ben, had ik deze keer schrik... Want stel dat er iets mis ging, ik had wel al drie kinderen rondlopen, die mij ondanks hun "gevorderde" leeftijd toch nog heel erg nodig hebben.

En toen was het zover! 9 december 2010.
Mijn jupke, juke parapluke, Juno werd geboren. Ik hoorde haar huilen zo gauw (gevoelige lezers doen nu best hun oogske efkes toe) de gynaecoloog door de laatste laag gesneden had. Zelfs hij was verbaasd dat ze al huilde. Zo'n klein prutske. Oké, 3 kilo is niet weinig, maar in verhouding met mijn vorige worpen van om en bij de 4 kilo, leek ze toch heel klein en fijn.

En nu is ze dus één jaar. Geen baby meer. Ze kruipt, loopt langs de zetel, wordt kolèrig als ze haar goesting niet krijgt, is ne kieskeurige eter, zegt poes, staat graag in de belangstelling, trekt expres gekke snuiten in de hoop dat iemand lacht, is jaloers als haar zussen en/of broer mij knuffelen en is een schatje!