Over de moestuin van mme Zsazsa, maar eigenlijk eerder over de recepten van Dorien

Ik probeer eigenlijk veel nieuw eten uit. Met een dochter die geen vlees eet en wij die gemakkelijkheidshalve (en ook wel omwille van andere redenen) gevolgd zijn, moest ik mijn manier van koken aanpassen.

Ik wou absoluut niet alles met vleesvervangers oplossen. Ik bedoel dus verdergaan dan patatten, groenten en een vegetarische burger. Dat is saai en die burgers lijken mij niet echt gezond. Er zijn natuurlijk ook gezondere vleesvervangers zoals seitan en tofu en quorn, maar dat vind ik eerlijk gezegd niet lekker. Of ik maak het gewoon niet goed, dat kan ook...

Ik ben dus op zoek moeten gaan en dat vond ik niet erg zolang de recepten bleven voldoen aan mijn eigen persoonlijke kookcriteria: de kinderen moeten er niet te veel over zagen (er is sowieso gezaag, maar liefst geen gehuil omdat alles vies is), het moet redelijk snel klaar zijn en mag niet teveel ingrediënten bevatten. Want als ik kook dan is dat na school terwijl ik ook 3 kinderen help met huiswerk en overdag kan ik niks voorbereiden want dan werk ik.

Blij dat ik was dat ik Pinterest had. Veel van wat ik kook, komt vandaar. Ik heb mijn eigen bord met koken en zelfs een apart bord waarop de geprobeerde en goedgekeurde recepten staan. Diegene die ik probeerde en die niet voldeden, gooi ik er gewoon af!

Ik zou daar soms wel over willen bloggen, maar vanwege het huiswerk, de kleuter met nood aan entertainment en de snelheid waarmee ik moet koken, neem ik nooit foto's. En ik vind dat zelf dus niet leuk: een recept zonder foto.

Gisteren maakte ik een recept uit een nieuw boek, dat ik mijn lief cadeau gaf voor zijn verjaardag. Eigenlijk is mijn lief het echte "blogwijf": hij heeft een moestuin, steekt vanalles ineen en is bezig met de inrichting van ons huis. En als hij meer tijd had, zou hij ook creatiever koken dan ik  en waarschijnlijk leren naaien om onze kleren zelf te maken.

Ik gaf hem 'de moestuin van mme Zsa zsa' dus omwille van het moestuindeel. Ik heb daar niks aan aan dat deel van het boek. Ik kan nog geen basilicumplantje van den Delhaize overeind houden voor meer dan een dag, maar hij dus wel. Hij was er blij mee en vond het ook een heel mooi boek, wat wel wat wil zeggen want hij is grafisch vormgever en niet gauw onder de indruk van de layout van de meeste boeken. Hij is echter zo druk met dingen grafisch vorm te geven dat zijn moestuin en dus ook het boek niet veel aandacht kregen tot nu toe.

Stiekem was het ook een cadeautje voor mezelf, want het laatste deel bestaat uit recepten zonder vlees. En daaruit kwam mijn recept van gisteren: 'Griekse ovenpasta met venkel, courgette en geroosterde tomaat.'











Het recept voldeed niet aan al mijn criteria, maar daar kan Dorien niks aan doen. Ik las het niet goed en dacht: "oh dat kan allemaal in de oven, makkie!', maar ik vergat de afspraak met de school om 16.30 uur in te calculeren. Als ge dan pas om 17.15 uur thuis zijt,  is een uur oven voor de tomaten en nog eens 3 kwartier voor de rest toch wel lang.
Zeker als uw kinderen honger hebben en om de beurt bij het zien van de voorbereidingen zeggen: 'eikes, wa is da?' (Ik foetelde zelfs wat en kookte de pasta snel apart in plaats van hem nog eens een extra 15 minuten in de oven mee te laten garen.)

Maar als ge dus op tijd begint of zelfs op voorhand wat doet, stelt het werk op zich niks voor, beetje snijden en wat roeren en de rest doet de oven. Het waren ook niet veel ingrediënten en de kinderen vonden het: 'niet walgelijk' en 'venkel valt best nog wel mee', waar ik op zich al heel blij mee ben.



Mijn lief en ik vonden het wel heel lekker! Geroosterde tomaten smaken en ruiken heerlijk, de Griekse pasta is eens wat anders en de geroosterde venkel is superlekker.

Er zitten drie lintjes in het boek en die steken al bij 3 nieuwe recepten. Dit wordt zeker zo'n kookboek waarvan op den duur de bladeren aaneen plakken van het vele gebruiken.