maandag 6 augustus 2018

Sommige dingen veranderen niet

De bel gaat om 22.00 uur 's avonds.
Ik zet mijn netflix-serie uit en wandel in mijn pyjama naar de hal.
Voor mijn glazen voordeur staat een politieman in vol uniform met pitslamp.
Ik doe de deur open.

Politieman: 
"Goeienavond mevrouw. De buren van nummer 6 hebben ons opgebeld. Ze zijn opgeschrikt door iemand die probeerde binnen te geraken via hun voordeur. Heeft u misschien iets gezien of gehoord?

Ik:
"Euhm nee, ik heb niks gehoord en er staat een grote haag voor mijn raam dus ik kan de straat niet zien."

Politieman:
" Ok. Wij gaan ook nog even bij de andere buren langs om rond te horen. Blijf vooral alert vanavond en als u iets hoort of ziet, moet u ons zeker bellen.

Ik ( terwijl ik een stapje opzij zet)
" Ik zal dat zeker doen."

De politieman verstijft ,lijkt even te twijfelen en wijst dan naar iets achter me:
"Mevrouw, bent u zeker dat er niemand langs geweest is?"

Ik kijk verschrikt  achter me en mijn oog landt op hetgeen waarnaar de politieman wijst. Ik lach een beetje verbaasd en ook ongemakkelijk en zeg: "nee nee, dat was er al. Cadeautje van mijn zoon..."

Politieman:
" Ah ok, ik moest het toch vragen, we kunnen niet voorzichtig genoeg zijn.... Fijne avond nog mevrouw."

Ik wens de politieman nog een fijne avond. Ik ga nog na lachend terug in mijn zetel liggen. 
Mijn leven is op veel gebieden niet meer hetzelfde als twee jaar geleden, maar het is nog steeds lachwekkend.





















5 opmerkingen: