zaterdag 26 september 2015

Soms zie zelfs ik de humor er niet meer van in.

Waarom komt hier eigenlijk niks meer bij?
Geen grappige uitspraken, geen doldwaze verhalen over gekke kinderen, parende cavia's, kaketende honden, een slechtbollend huishouden of over mij?

Wel het is op. Ik ben op. Plots ging het niet meer zoals het altijd ging.
Plots was het allemaal niet meer genoeg.
Ik was altijd heel fier op wat ik allemaal alleen gedaan kreeg. Ik was niet zielig als ik quasi lachend zei dat ik een "alleenstaande moeder met man "was. Ik kon het wel alleen aan. Ik lachte zelfs een beetje met vrouwen die hun man overal  mee naartoe namen of nodig hadden. 

Plots ben ik  wel zielig en alleen. Plots is mij alleen maar richten op het huishouden en de opvoeding niet meer genoeg.
Plots heb ik nood aan van alles dat er niet is.

Nood aan plezier voor mezelf alleen. Ik ben meer dan moeder alleen. Ik heb nood aan meer dan alleen mijn kinderen. Ik wil een hobby en een sociaal leven. 

Nood aan een partner die naast mij staat en waarmee ik een team vorm. Ik kan het allemaal alleen maar heb er geen zin meer in om het zo te doen.

Nood aan goed zitten in mijn vel, aan mezelf aanvaarden zoals ik ben. Dik zijn kan ook mooi zijn, maar dat moet  ik zelf vooral geloven.

Nood aan uit mijn schulp komen. Ik geloof zoveel dingen over mezelf, maar kloppen die wel? Is het waar dat ik slecht ben in vrienden maken? Is het waar dat frivole dingen zoals nagellak, schmink en hoge hakken niks voor mij zijn?

Nood aan grenzen verleggen. Ik wil ook wel eens naar een ver land. Ik wil ook wel eens tot laat uitgaan en een beetje dronken worden. Ik wil ook wel eens iets doen waar ik een beetje bang voor ben.

Nood aan een betere, evenwichtigere en fijnere relatie. Want bijna 25 jaar samen zijn is geen garantie voor geluk. Het betekent niet dat je elkaar (nog) kent. Het betekent zelfs niet dat je weet of je wel nog bij elkaar past. Het betekent niet dat je nog weet wat de ander nodig heeft of wat je zelf van de ander nodig hebt.

En dus wordt er hier veel gepraat, verweten en gehuild. De psycholoog wordt ingeschakeld. Er worden grenzen verlegd en dingen geprobeerd. Er worden  dingen verwacht van elkaar en soms wordt er niet voldaan aan verwachtingen. Er wordt dan weer wat gehuild en gezucht. Er wordt veel getwijfeld, maar ook veel gehoopt dat het zal lukken

Ik hoop heel hard dat ik hier binnenkort terug ben met fantastische doldwaze verhalen vol plezier en gekheid en liefde!

18 opmerkingen:

  1. respect dat je dit kan delen met zovelen

    je bent een geweldige, mooie, sterke vrouw, moeder en collega

    ik hoop samen met jullie dat alles weer zal lukken

    dikke knuffel

    ann

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey maat, kop op, je bent een schitterende vrouw. Ik mail je, bel je.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik ken je helemaal niet, behalve van je blog, maar ik wil je veel steun en moed toewensen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ken je alleen maar virtueel, maar geef je op deze manier een hele dikke knuffel. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat je ergens een evenwicht vindt dat werkt voor jou en je gezin. Zoek uit wat jij belangrijk vindt en je goed bij voelt, en als dat iets anders is dan de meeste mensen: so what? Heel veel sterkte, ik hoop dat je snel je lach kan terugvinden x

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vroeg het me inderdaad wel eens af, lang geleden dat er bij ruimtevisser nog eens iets kwam... en inderdaad, soms is het op, de rek eruit... Een mens kan veel, maar toveren hoort daar niet bij. Ik herken veel van jouw laatste schrijfsel, misschien een kleine troost dat je niet alleen bent die zo worstelt? Veel moed om hier verder uit te klimmen, want je bent al op de goeie weg...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Volgens mij is het perfect normaal dat je genoeg gemoederd hebt, dat je weer jezelf wil verrijken ipv iedereen rondom jou. Geef alles tijd en ruimte en probeer de communicatie niet uit de weg te gaan. En bovenal: twijfel niet aan jezelf! Ik vind jou top! Veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Courage daar! En respect voor het delen. Een verhaal als dit tussen duizend rozenwolkenposts, maar wel eentje dat veel van die roze wolken doorprikt. Ik wens jullie - en vooral jou - veel tijd en rust. En energie.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Veel succes! Jullie inspanningen zullen beloond worden!
    Ik wil alvast zeggen dat ik je een TOPVROUW vind...
    X

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik dacht : joepie ! nog eens iets op de blog van ruimtevisser !
    Maar dit is natuurlijk niet zo'n vrolijk blogbericht.
    Maar wel een goed want ik denk dat jij de komende tijd heel veel dingen gaat doen die heel goed voor je zijn ;)
    Ik wens je veel moed en steun bij het wat meer kiezen voor jezelf .
    En ge moet niet altijd doldwaze verhalen vol plezier vertellen hé, als het niet gaat mag je dat ook uiten ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Veel goeie moed toegewenst! En fijn dat je dit ook deelt. Het is deels wel herkenbaar hoor. Waarschijnlijk niet alleen voor mij. Helaas hoor/lees je daar wat (te) weinig over. Mijn allereerste me-time in jaren is een uurtje yoga. Mijn man denkt dat ik elke les tegen het plafond zweef en doet er wat lacherig over... Maar het is voor mij alvast één volledig uur rust in mijn hoofd ook al ben ik de stijfste van de groep ;-) Je gaat wel iets vinden dat je past, ook al gaat dat niet op 1,2,3.
    Hopelijk vinden we hier af en toe toch nog eens een postje terug....
    Go Ruimtevisser, Go!!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Fuck man, ik lees niet meer, maar ben content dat ik dit wél las! Ik ga samen met u dronken worden, huilen en alle twijfels op tafel smijten! 't Is herkenbaar wat hier staat, jammer genoeg. Dikke knuffel!*

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik doe mee, dat van die twijfels enzo, daar ben ik door, maar ik wil nog eens ne keer dronken worden....

      Verwijderen
  12. Oh zeg, kak! Ik wou dat ik iets kon zeggen of doen waardoor het allemaal snel beter ging. Goeie moed, zoveel gehuil, gepraat, verwijt als nodig blijkt te zijn, rust én energie, dat wens ik je toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Dag lieve ruimtevisser

    Wat jammer dat ik deze dingen moet lezen. Neem wat tijd voor jezelf en besef goed dat nagenoeg alle koppels zich ooit in zo'n situatie bevinden. Mijn moeder bekende niet zo lang geleden dat het tussen haar en papa ook een tijdje heel slecht heeft gezeten. Ik vond dat raar : "Mijn ouders, ondertussen dik in de 60 en twee handen op een buik, ooit zo naast mekaar geleefd?". Ze vertelde erbij dat het allemaal goed is gekomen. Dat het het waard was. Dat ze er sterker uit zijn gekomen.
    Als dochter was ik, na dat mijn mama me het hele verhaal vertelde, heel fier op mijn ouders. Ze hebben gevochten. Ze hebben het moeilijk gehad, maar ze hebben het allemaal op een rijtje gekregen en ik heb er als kind niet al te veel van moeten merken.

    Ik wens je veel moed, ruimtevisser, jullie komen er zeker uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Oei oei.....weet niet wat er allemaal gaande is, maar in elk geval, ik ben er zeker van dat ik met u heel graag bevriend zou zijn, ne keer op reis zou willen gaan en ne keer op de lappen ook ! Uwen humor is gewoon niet te doen ! Allé, alles komt wel.weer op zijn poten....dat moet .....

    BeantwoordenVerwijderen
  15. af en toe kom ik hier eens piepen ... ik ken je niet, maar ik volgde je blog al een hele tijd ... ik hoop zo dat het goed met je gaat... <3

    BeantwoordenVerwijderen