Ik zat aan tafel met mijn jongste kind en plots, zittend op een trip trap kijkend naar mijn vervende dochter, overviel mij een beangstigend gevoel: "ik zou ooit sterven".
Vroeger keek ik wel eens naar Trinny en Susannah. Ge weet wel: twee Engelse fashionista's die mensen eerst volledig de grond in boren en hen daarna via "lichte" dwang en heel wat geknijp in tits en ass, via de juiste kledij naar een beter leven helpen.
De aflevering waar ik aan terug denk is die waar ze een stel 70 +- dames hielpen. Wat deze dames bijna allemaal zeiden was dat ze zich in hun hoofd nog een meisje van 26 voelden. Ze wilden nog dansen, vanalles proberen, maar dat hun buitenkant niet overeenkwam met hun gevoelens. Ze vonden het moeilijk dat hun lichaam niet wilde/kon wat die 26-jarige binnenkant wilde, maar vooral ook de manier waarop anderen naar hen keken hielp niet echt. Want wat kan zo een oud mens nu nog aan frisse, hippe ideeën hebben.
Ik heb dat ook vaak. Ik ben 35 jaar, maar in mijn hoofd ben ik nog maar 19 jaar. Dat wil niet zeggen dat ik terug wil naar die tijd, maar ik wil nog fris zijn. Zeker nu ik twee tieners heb, voel ik mij vaak al een ouw lor.
Ik tel natuurlijk nog en ik kan nog nieuwe dingen doen, maar je bent natuurlijk geen 19 meer. Je kan niet meer zo onbezonnen zijn. En eigenlijk wil je dat ook niet meer. Zoals mijn lief ook al zei: als ge dan met mensen van die leeftijd praat, dan kunt ge alleen maar denken dat die nog veel moeten leren en dat die toch nog weinig weten.
Ik weet nog dat ik vroeger dacht: "ooit ga ik zo oud zijn als mijn mama en kindjes hebben en werk en een auto". Ik kon mij dat absoluut niet voorstellen. En nu ben ik een mama met kinderen, werk en een auto. En dat is zo supersnel gegaan. Ik kan mij nu niet voorstellen dat ik oma zal zijn of dat ik niet meer recht zal kunnen uit mijne stoel of dat mijn kinderen me niet zullen bezoeken in het bejaardentehuis. Maar dat zal dus ook sneller daar zijn dan ge denkt.
En ik zat aan tafel met één van die kinderen en ik dacht: "ooit ga ik bejaard zijn en dan ga ik dood gaan".
Ik heb dat gelukkig niet vaak, van die diepzinnige gedachten, mijn lief wist mij te vertellen dat hij daar bijna dagelijks aan denkt. Pfff, dan was ik liever al dood.
Allez zeg, en dat geschreven op een zonnige zondag!
BeantwoordenVerwijderennu ge het zegt!
VerwijderenEn toch... het gaat heel erg snel, behalve als je in de file staat :-)
BeantwoordenVerwijderenAlles doen wat je graag wilt doen en niet te veel uitstellen, hé.
Ik doe mijn best!
Verwijderendertig is het nieuwe twintig, dus geniet nu maar van uw hipste jaren. ;)
BeantwoordenVerwijderenIk ben echt nie hip, want da wist ik dus weeral nie!
VerwijderenIk stel voor dat we ons bij de volgende samenkomst hullen in kledij van toen we 20 waren (of een chiruniform) en er een feestje van maken, want dat houdt u jong!
BeantwoordenVerwijderenIk teken alvast de flyerkens en inkom 80 frank want als het duurder is moet ge sabam betalen!
VerwijderenIk zet mijn legerbotten al klaar!
VerwijderenDood gaan dat lijkt mij vaak niet zo erg als dat bejaard worden. Ik zag Liv en Zanne tuimelen deze week en ik dacht: ooit kon ik met mijn handen van achter mijn rug naar voor mijn buik over mijn hoofd zonder mijn handen te lossen. Ooit.
BeantwoordenVerwijderenShit, ik ben zo oud dat ik zelfs niet snap wat ge vroeger kon!
VerwijderenAha, maar dat kan ik nog hoor. :p
VerwijderenNet uw blog ontdekt. Toffe schrijfsels! En uw kinder/tienerpraat is geweldig!
BeantwoordenVerwijderen