maandag 13 augustus 2012

a match made in heaven

Ik heb nog een belofte na te komen. Ik moest nog laten weten waarom ik toch weer de prijs voor "meest klungelige gezinslid" heb gewonnen.

Maar eerst moest ik nog op vakantie gaan. Kamperen, in Frankrijk op een sympathieke camping in een knusse tent.

Die vakantie heeft eigenlijk ook wel wat te maken met mijn blunder, maar dat wordt straks wel duidelijk.

Het was dus eind juni. Ik ging een week op schoolkamp met mijne zoon en 40 andere losgeslagen kinderen uit het eerste en tweede studiejaar. Dat is leuk, maar ook zeer vermoeiend.

Ik moest een dagje eerder terugkomen  want ik had een teamvergadering op vrijdag. Ik was op donderdag pas om 1.00 uur 's nachts thuis (saai dat dat is zo twee uur alleen op de autostrade).

Ik was aanwezig op het verplichtte team à la :" het licht is aan maar er is niemand thuis". Ik weet niet hoe dat op jullie teamvergaderingen gaat, maar die van ons zijn altijd te lang en gaan altijd over het afgesproken einduur. Ik moest om 14.00 uur bij de bank zijn. Ik heb gedaan met teamen om .....14.00 uur. Dus ik repte mij, om daar weer naar saai gezwets te luisteren. Ik moest om 15.10 uur aan de school zijn. Ik had gedaan op de bank om 15.00uur. Ik had ondertussen barstende honger.

Ik vertel dit alles, niet om u te vervelen, maar louter en alleen om de verzachtende omstandigheden van mijn blunder te schetsen.

Ik denk: " ik haal vlug wat frieten bij de drive-in van de Quick". De bewuste Quick ligt bij ons onder de Kinepolis. Om uit te rijden, moet je onder de cinema door.

Ik doe dit en plots..... KRSJJJ. Ik stop verschrikt en denk:"Oh neen, ik ben over iets gereden!" (geen mens want het klonk eerder als plastiek). Als plastiek??? KAK!!

Wat was ik vergeten???? Op het dak van mijn al betrekkelijk hoge monovolume, zat een dakkoffer om nog meer rommel mee te kunnen nemen op kamp. Een dakkoffer waar nu een klein scheurtje in was, een dakkoffer die we nog maar één keer gebruikt hebben, een dakkoffer die veel centjes heeft gekost, een dakkoffer die we nodig hebben om in augustus naar Frankrijk te gaan.

Een scheurtje valt toch mee, denkt u?
 Is ook zo, maar ik was nog niet onder de cinema uit hè. Neen voor mij was nog zo ne lage dwarsbalk. Ik overzag mijn opties en wist dat ik nog maar één ding kon doen: ogen toe en doorrijden.









Eindresultaat: dakkoffer aan frut en wat minder geld op onze spaarboek.


Een week later en een nieuwe dakkoffer rijk (die op de auto gemonteerd was) krijg ik volgend telefoontje van mijne mens:

"Schat, als ge morgen met den Espace rijdt, dan parkeert ge u best niet op het dak van den Delhaize."  (dak Delhaize = slagboom van maar 2 meter = te laag voor monovolume met dakkoffer.)

Ik zei u al dat we aan mekaar gewaagd zijn, mijne mens en ik! Met dit verschil dat hij het op tijd zag en nog achteruit kon, maar dat is een detail.

12 opmerkingen:

  1. Oh god, maar als het een troost mag wezen: ik heb de zijkant van ons camionette helemaal geschraafd aan een uitstekende boomstronk op de weg. Maar in plaats van meteen te stoppen, reed ik door naar mijn examen. Ai! Ik heb het de hele tijd mogen horen van mijne mens: telkens hij een aanleiding zag (en dat was constant) herhaalde hij: 'de volgende keer belt ge mij direct hé...' en ik dan gelijk een schaap: 'ja' (zwijg zwijg) ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. In mijn geval zou ik die stronk op de terugweg waarschijnlijk ook nog eens geraakt hebben...

      Verwijderen
  2. Oh nee, er reed toch niemand achter u? Want dat zou nog genanter zijn :)
    Maar mag het een troost wezen, je bent niet de enige. Ik hoorde onlangs een vrouw op de radio wiens man dat geflikt had met twee nieuwe fietsen op het dak.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, maar ik moest wel naar school om de bagage van op kamp af te leveren = veel volk dat aan uwe auto staat te wachten en al wel eens omhoog kijkt....

      Verwijderen
  3. Dat kost nu precies te veel centen om er heel vierkant mee te lachen... Maar ik lach dan maar hartelijk met de aanvullingen in de zijbalk en hoop dat de vakantie deed vergeven en vergeten!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. twas een leuke vakantie Riet! Alleen begaf ook ons wasmachine het net de dag van vertrek...nog meer centen dus:-(

      Verwijderen
  4. Oef dat is pijnlijk... Wellicht dat je er over een jaar wel mee kan lachen maar voor nu is het echt niet grappig :( Zeker niet als ik hier boven lees dat de wasmachine ook nog eens naar de eeuwige jachtvelden is gegaan :(

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oei, oei, ik zou daar ook niet mee kunnen lachen. Demonteren was geen optie, zeker?
    Wij hebben nog geen dakkoffer, wel een Espace, maar ik zal dit verhaal in elk geval opslaan. Ge weet nooit dat ik ook nog zulke stoten durf uit te halen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ge moet met twee zijn om te demonteren en het duurt een half uur. Ik was maar alleen en had 5 minuten, twas wel goekoper geweest.

      Verwijderen
  6. Oooh, ik heb waarlijk compassie met u! En met uw kinders: stel dat die dat versterkt doorkrijgen in hun genen!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Maar allez, ik had gehoopt dat ik hier eens goed zou kunnen lachen (ik heb het nodig), maar neen, pure miserie! Ook alleen maar compassie dus, ook al hebt ge daar niets aan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oei, twas nie mijn bedoeling om iedereen triestig te maken! Ge moogt er echt wel mee lachen hoor. doe ik ook.

      Verwijderen