zondag 22 juli 2012

game set match

Wij zijn aan elkaar gewaagd, mijne mens en ik.

We zijn dit jaar 20 jaar samen en hebben zodoende al de nodige watertjes doorzwommen. Sommige van die watertjes waren helder en verfrissend, anderen eerder troebel. We hebben 4 prachtige kinders gemaakt, een huis gebouwd en we zijn nog steeds samen.

We zijn ook twee klunzen. Dat ik dat was, is hoogstwaarschijnlijk al duidelijk uit een paar van de verhalen, die ik hier neerschreef. Maar dat mijne mens dat was...dat hadden jullie waarschijnlijk niet verwacht. Hij maakt toch van die mooie dingen. Hij is toch handig?!?

Is ie ook! Maaaaaar hij heeft ook de nodige dingen kwijtgedaan en gemolesteerd (soms uit kolère, soms per ongeluk). Bijna elk van zijn vingers verteld een verhaal over één van zijn bouwsels. Hij is een warhoofd, komt 's morgens drie keer terug binnen omdat hij dingen vergeet. Waarop verwarde kinderhoofdjes vroeger nog opkijken en zeiden: "Hei, papa zijt ge al terug?" En ze nu soms rollen met hun ogen, "weeral iets vergeten, zeker?".

Ik zou zo nog wat dingen over hem kunnen vertellen, over hoe hij bv. ooit in Engeland kippenbillen bestelde in een supermarkt en vroeg om "six chickenbutts, please", maar ik doe het beter niet. Kwestie van hem nog een jaar of 20 als lief te houden.

Waar ik eigenlijk naartoe wil is het volgende: ik ben de winnaar. Als we een wedstrijd hielden voor het meest/ernstigste klunzige feit van pakweg de laatste 3 maanden, dan win ik met voorsprong.

Hij heeft natuurlijk de sleutel kwijt gedaan van de grote auto, maar dat is dan ook zo'n stom plaatje, dat doet iedereen op den duur wel eens kwijt. Om dit te counteren ben ik dan ook maar mijn sleutelbos kwijtgeraakt (af en toe moet ge uw lief wat gunnen). Hij heeft hem drie weken later teruggevonden in het mandje van mijn fiets (dank mijn mensje). De meeste sleutels verroest, maar nog te gebruiken, behalve de sleutel van.... mijn auto. Daar zit een batterij in en dat kan niet tegen regen, zo'n batterij.

Verder heeft de creche van nr 4 nu allemaal roze hoeslakentjes, een paar gelukkig mooi egaal roze, een paar gewolkt.

Maar de moeder van alle klunzigheden, komt nog. Pfffff, morgen denk ik. :-)


7 opmerkingen:

  1. Oh, vervolgverhalen, breng dat op TV en de mensen raken daaraan verslaafd! Ik zit nu al hongerig te wachten op de volgende aflevering, mijn lachspieren worden al opgewarmd.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha, ckickenbutts!
    Ik ben ook al benieuwd naar het vervolg!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zit ook nog altijd benieuwd op het vervolg te wachten, maar in de tussentijd wilde ik hier toch al komen zeggen dat ge mijn slecht gekozen cadeautje aka het tasje uit gerecycleerde drankjes gewonnen hebt volgens random.org. Feest! ;-)
    Mail uw adres maar naar lamerletteblanche @ gmail punt com.

    BeantwoordenVerwijderen