dinsdag 3 juli 2012

Zie ginds komt de vraag er weer aan...

Ai ai, da's echt wel al lang geleden dat er hier nog iets gebeurde! En met hier bedoel ik op deze blog en niet in mijn leven. Want in mijn leven was het behoorlijk druk, waardoor het hier, op de blog dus, zeer stillekes was.

Of daar de komende twee maanden veel verandering in zal komen weet ik niet. Ik heb van nu tot half augustus verlof, dus tijd genoeg, in principe, maar er zijn wel vier kinderen thuis.....

Maar waar ik eigenlijk over wilde schrijven was het volgende:

Het was warm. Een echte zomerdag. Het was ook de laatste dag van het schooljaar. Die laatste dag eindigde 's middags. Na een hectische rit met een hysterische peuter langs twee lagere scholen, waren we eindelijk thuis. De peuter kreeg eten, smeet ermee en werd daarop zonder pardon in bed gezwierd.

De drie lagere schoolkinderen kregen boterhammen, smeten met verwijten naar elkaars hoofd en vlogen zonder pardon naar buiten om elkaar daar verder het leven zuur te maken. Vakantie, daar moet je altijd even aan wennen.

Ik zit eventjes achter het scherm van mijn computer. Ik bekijk mijn mails en plots staat mijn zoon naast mij.

Kaan: Ik weet al wat ik voor Sinterklaas wil!
Ik: Amai,nu al ?
Kaan: Yep, ik wil Skylanders en voor mijn verjaardag ook.
Ik: Ok
Kaan: Mamaaa, bestaat Sinterklaas echt?

En daar is ze weer! Die vraag die ik nog maar één keer eerder kreeg. Drie jaar geleden, tijdens de blijde intrede van de Sint. Tussen een meute hysterische kleutertjes ("ik zie de Siiiiiiiiiiint!!!") stond ik toen met mijn oudste broedsel. Die dat moment koos, op die plaats, tussen al die onschuldige en goedgelovige kindertjes om, vrij luid, deze vraag te stellen.
Ik zei haar toen dat we het daar thuis wel over zouden hebben, maar mijn verschrikte blik en het onvermogen om direct te reageren, had het antwoord al verraden. Ze huilde een beetje toen we het daar later over hadden. Ze was er vlug overheen, over het verraad, want zo een geheim delen met uw ouders, dat is ook behoorlijk fijn en volwassen.

Ik heb die vraag daarna niet meer gehad. Broedsel nummer twee is nochthans  maar een jaar jonger. Ze geloofde er echter nog zo hard in en ze was een tijd lang zo ongelukkig met haarzelf en het leven, dat ik het maar zo liet. Ik wou haar nog wat beschermen. Ik zag haar al (zo als de zoon van een collega) dagenlang somber door het huis dwalen omwille van al die leugens die haar ouders haar hadden verteld.

En daar was ze dus weer: die vraag. En niet op een sombere en kille winterdag ergens in oktober, neen op een superwarme vakantiedag in juni! En wederom wist ik niet wat te doen. De vragensteller in kwestie, mijne zoon, kan geen geheimen bewaren en is echt nog wel jong (1e studiejaar). Maar ik heb mij altijd voorgenomen om het gewoon eerlijk te vertellen dat ik gelogen heb :-) en niet in bochten verder te liegen om de leugen in stand te houden.

Verder ben ik dat hele sinterklaas-gebeuren kotsbeu. Ik heb mij al ontelbare keren versproken, vergat al eens de schoen te vullen, enz...

Ik had nog maar net gezegd dat ik eigenlijk Sinterklaas was en mijn enige mannelijke gebroed, spurt naar zijn zus (diegene die het nog niet wist omwille van mogelijk dramatische gevolgen) en zegt: "wist gij da al van Sinterklaas????"

Finn: "Duh, dat weet ik al lang!!!" "Ge denkt toch nie dat er iemand bestaat die over daken kan lopen en bij al die kinderen op één nacht speelgoed kan leggen???"

Tot zover de onschuld van mijn kinderen of hoe op een warme eerste vakantie-dag plots drie van mijn kinderen weet hebben van de leugen omtrent die goedheilige man.
Ik kan nu pakweg twee Sinterklasen vieren zonder de leugen in stand te moeten houden en dan is nummer vier oud genoeg om in leugens te geloven. Gelukkig heb ik dan drie handlangers.




4 opmerkingen:

  1. Je kinders zijn origineel, zoiets verwacht je inderdaad niet in juni!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat jaar, dat eerste Junosinterklaasjaar, dat gaat het jaar worden met de drie geweldigste Zwarte Pieten die de Sint ooit heeft gehad!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat zijn inderdaad de leukste sintavondjes, hoe meer handlangers, hoe meer plezier. Nog efkes en ge kunt uw oudsten alles laten afhandelen voor het kleinste gespuis en zelf op die avond met uw ventje een stapke in de wereld zetten ;-) ook niet mis!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat komt dik in de sjakos met al die hulppieten.
    Hoewel ik zelf nog altijd in sinterklaas geloof.
    Want als ge stopt met geloven, komt hij niet meer.
    Hij komt gelukkig nog. Elk jaar. Mij hoort ge niet klagen.

    BeantwoordenVerwijderen