de hel van de lagere school

Alle drie mijn kinderen gaan al naar school.
Ik merk dat veel van de bloggers kleinere kinderen hebben, dus dit zal misschien (nog) niet herkenbaar zijn, maar naar school gaan is soms heftig!

Mijn oudste dochter is een zeer stil kind. Ze gaat graag naar school, maar soms heeft ze het heeel zwaar. Waarom?

Soms door het werkritme. Ze is eerder dromerig, snel afgeleid en gewoon traag. Ze zit op een Freneitschool, maar zelfs daar is er een zekere tijdsdruk.

Maar veel vaker is ze (intens) verdrietig, omwille van vriendinnen!
Zo meisjes, dat kan er echt heftig aan toe gaan! (Bij de tweede is dit ook zo, bij mijne zoon merk ik hier veel minder van)

Vandaag zat het er weer tegen. Ik merk het al direct als ik haar op ga halen: bleek, buikpijn, niet fijn op school,...
En even later komt het eruit:
-We waren aant springtouwen en D stopt telkens als ze iemand raakt en begint dan opnieuw en toen ging P draaien en die deed dat ook, maar dat mocht niet van D!
En toen zie ik:"Maar gij deed dat toch ook, dat is nie eerlijk als P dat nie mag"
En toen was D kwaad en wilde ze niet meer meedoen. En ze zei: " wie komt er met mij mee springtouwen?"En weet ge wa, iedereen ging mee.-


Ik luister rustig naar haar verhaal en wens haar proficiat omdat ze het opneemt voor iemand anders (GO, GIRL). Ik probeer haar te troosten door te zeggen:" Maar dan kon ge toch gewoon met P verderspelen" Waarop zei zegt:" Neen, die was ook met de anderen mee gaan springtouwen"

En dan hè, moet ik mij heeel erg inhouden( Rustig ademhalen, ze zijn nog maar 8 jaar).
Maar ik kon het toch niet laten om te zeggen:" oooh de trut". En dat werd hartelijk beaamd door mijn eerstgeborene.


PS: Toen ik voorzichtig vroeg wat zij dan de rest van de speeltijd had gedaan, zei ze: "een beetje geweend tegen het hek" (auw, mijn hart)

k