verf

Wij wonen ondertussen al bijna 4 jaar in ons nieuw huis.
Nog steeds zak ik op een regenachtige dag tot aan mijn enkels in de modder als ik uit mijn auto klauter.
Nog steeds worden alle jassen neergekwakt op een scheefgezakt kledingrek en ligt alles op de grond als iemand zijn jas ertussenuit sleurt.
Nog steeds steken alle schoenen in smoezelige bakken van de Ikea. Bakken die niet, zoals de bedoeling is, vastgemaakt zijn in de muur. Dus nog steeds moet ik af en toe op reddingsmissie om een kleuter te redden vanonder een omgevallen schoenenbak en een stuk of dertien paar schoenen.
Nog steeds kijk ik naar ongeverfde muren, die steeds vettiger en vettiger worden.
Nog steeds luister ik naar geweeklaag van mijn kinders omdat ze in hun deurloze kamers alles horen.
Nog steeds zit ik in schurftige zetels.

Dus dacht ik deze vakantie: Ik ga iets in huis doen.
Ik ga de muur achter die schoenenbakken verven, dat is al één stap dichter bij een toekomstig mooi schoenopberg- en jasophangsysteem. Ik zocht verfhulp bij mijn oudste kind. Die vond verven een goed idee, maar dan wel op een muur in haar kamer. Ik gaf toe en vertrok met haar en de kleuter naar de verfwinkel.

'Goeiendag, kan ik u helpen?'
' Goeiendag, mijn dochter wil graag een muur blauw in haar kamer.'
' Ziet u tussen deze voorbeeldjes de tint die u zoekt?'
'Euhm neen, ze zoekt eigenlijk eerder euhm Spiderman-blauw.'
'Ah, die vraag hebben we eigenlijk nog niet gehad.'
(Hij had geluk want zij wou ook nog Spiderman-rood op een andere muur, gelukkig geef ik niet altijd toe)

Thuisgekomen met al ons materiaal, ging ik vol goede moed aan de slag:ladder uithalen,  muur opschuren en nawassen (doe ik alleen omdat het moet van mijn lief), alles afplakken, plastiek op de grond,... En toen viel het allemaal wat stil want er zaten twee gaten in de muur. Ge weet niet hoe graag ik daar gewoon overgeverfd had, maar dat zou waarschijnlijk niet in goede aarde gevallen zijn bij mijn lief. Opvullen dus. Drie keer opvullen eigenlijk en na elke keer 4 uur drogen om precies te zijn.

Ondertussen klom de helft van mijn kinderen ongeveer 40 keer op en af de ladder, vond de hond een nieuwe lievelingsplek op het plastiek en besloot mijn lief dat de opgevulde gaten machinaal geschuurd moesten worden. Hij besloot ook dat ik dat niet mocht doen en dus moest ik wachten tot hij thuis was van zijn werk.

En eindelijk, na het opnieuw afwassen van de muur en het verversen van de grondplastiek (2 dagen lang hondennagels en schuivende ladder = gaten) en het helpen van de oudste dochter met alle voorbereidingswerken op haar kamer, konden ik en dochter twee dan beginnen met verven.

Eerst had ik nog het romantische idee om de kleuter mee te laten verven, maar een vlek op de vloer later, zat ze al mokkend voor een disney-filmke. De zoon deed ook nog even alsof hij heel graag wilde meedoen, maar een vlek op de poef en een witgeverfd been later, lag hij alweer voor een computerscherm.

Maar goed, de muur in onze hal is wit en de muur in de slaapkamer is spidermanblauw (samen met een stuk van de aangrezende muur: 'oeps geraakt met mijne roller '). Alle plastiek en tape is opgeruimd, de rollers en borstels zijn uitgewassen en opgeruimd en mijn lief vind dat de witte muur nog wel een laagje zou kunnen gebruiken.

Ik denk het niet.