over die keer dat we het ons weer aandeden

Ik zou u kunnen vertellen over de hectische laatste week van het schooljaar en zo meteen aan een reeks van vele excuses beginnen waarom het hier zo stil was.

Ik zou ook kunnen vertellen over onze vakantie in Frankrijk (en verder excuseren). Een vakantie die al op vrijdag 28 juni begon. Schaam op ons: de kinderen niet naar school de laatste halve dag van het jaar. (ik doe nu wel stoer, maar ik vond dat echt eng, zeker toen Pascal Smet er ook over begon te zagen en zeker toen ik naar mijn voeten kreeg op de school van één van mijn bloedjes).

We zagen op die vakantie:

de franse zachtbloem (zo gedoopt omwille van zijn zachtheid en omdat hij in Frankrijk woont)

de zee

grapjassen

slapende kindjes

kindjes zonder zcherm

olifanten

hans

nog slapende kindjes

mooie Franse dorpjes waar ook dieven wonen die domme (sorry schat) toeristen bestelen

Ik zou kunnen schrijven over hoe fijn het was dat mijn lief 3 weken thuis was. en dat hij ook eens kookte en er zelfs mooie foto's van nam.

curry met spinazie en zoete aardappel

focacia

wok met linzen en ananas-komkommersla

Ik zou u kunnen voorstellen aan onze kippen: omelet en stik (dat komt ervan als ge nie kunt kiezen tussen chick en stitch). Twee kippen die wij al veel restjes hebben kunnen geven en die ons in ruil al een paar mini-eitjes gaven.

omelet en stik

Maar ik zou echt liever eventjes zagen over een ander, nieuw gezinslid. Ja ja, ik weet het, ik heb er zelf voor gekozen. Ik zal het gezaag dan beperken tot deze ene keer en daarna slik ik alle geweeklaag in.

En ook nog eventjes: ècht mijn eigen keuze, was het niet. Ik doe het voor mijn tweede dochter. Het is haar ooit beloofd. Die ooit werd verlegd naar het nieuwe huis en daarna naar het omheinen van de tuin. Maar toen wilde we geen omheining meer en we gunde het haar zo, want ze heeft het soms zo zwaar.

En dus deden we wat we meestal doen als we belangrijke dingen moeten beslissen (zoals het nemen van 1, 2, 3, 4 kinderen, het bouwen van een huis, het boeken van een vakantie,...). We praten er uitvoerig over, beseffen dat er veel meer na- dan voordelen zijn en doen het dan toch.

We hebben dus nu een hond. Ze heet Lis, is kei-schattig en cute (vraag maar aan eender welk meisje van +10) en vervelend. Ze zou verzorgd worden door dochter nummer twee. Uiteraard doen ik en het lief het nu. Want zo gaat dat met kinderen en dierenverzorg-beloftes. Die beloftes zijn zo loos als het maar kan.

lisseke pisseke

En dus loop ik om 6 uur 's ochtends (in de vakantie) rond met bruine schijtzakskes, met een puppy aan de leiband. Ik loop niet alleen rond. De beide buurmannen zijn ook al wakker. Ze kunnen zich zodoende vergapen aan mijn pyjama-broek en nachtkleed. Geen mooi zicht want niets wordt ondersteund op dat moment van de dag.

En dus veeg ik pipi van de puppy op terwijl achter mijn rug de kleuter vergeet om op het potje te gaan. Terwijl ik die pipi opruim kauwt de hond de zetel stuk of kakt in de rooster van de vloer-chauffage.

Om het allemaal nog prettiger te maken, hebben we geen omheining en dus moet de puppy non-stop in het oog gehouden worden. Binnen omwille van pipi-gevaar, buiten omwille van wegloop-gevaar en kaka in de tuin van één van de voornoemde buurmannen-gevaar.

Ik sprak al een hartig woordje met de verantwoordelijke dochter. Ze doet haar best, maar mist nog het inzicht en de kordaatheid om met een fox-wilde puppy om te gaan. Ze wist ook te melden dat ze volgende keer liever een iets oudere puppy heeft, want die kunnen al meer. Uiteraard komt er een volgende keer, niets dan plezier zo een beste vriend van de mens (lees dit met zoveel mogelijk konijnenoortjes als mogelijk)

Extra grappig is dit alles (voor mijn ouders toch) als ge weet dat ik een panische angst heb voor honden. Ik ben echter (voorlopig nog) dapper, want de puppy komt (bijt) nog maar aan mijn enkels.

battie de stoute vleermuis

Toch denk ik dat het hier goed leven is voor dieren, want er probeerde ook nog een vleermuis onderdak te scoren door zich te verstoppen in ons deurdijn.