Toen kwamen we op een eindresultaat van: 1 kat, 1 konijn , 3 cavia's en 1 hond-on-hold.
De cavia's waren vrouwtjes, beloofden ze in de winkel (voelt ge hem al komen???). Hoezo waren??
Hier komt het:
Ik geef Juno eten. Terwijl ik dit doe, kijk ik uit onze gigantisch schuifdeuren naar buiten. Mijne mens loopt in de tuin. Hij moet eigenlijk iets helemaal vanachter in de tuin doen, maar stokt even wanneer hij langs het konijn+cavia-hok loopt. Hij kijkt naar iets, loopt verder, stopt, loopt terug, kijkt nog eens, kijkt nog eens beter. En kijkt dan met een verwilderde/paniekerige blik naar mij. Ik weet dadelijk wat er aan de hand is.Hij vindt 4 baby cavia-lijkjes. Ze komen van de laatste aanwinst, de zwarte cavia ook wel gekend als Milla/monster/cute en ook nog een paar andere namen die ik niet meer weet. Ik ben niet zo verbaasd. Want weet ge, ik snap nu eindelijk waarom die cavia zo dik was.
We maken onszelf wijs dat die cavia al zwanger was toen we hem kochten. Dat gebeurt hoor, echt waar, een collega van mij zegt het ook, ECHT WAAR!! We maken onszelf dit wijs. We doen bijgevolg niets. We kunnen bijgevolg ook niet echt boos zijn dat die zwarte weer verdacht (gigantisch) dik is ondertussen. Maar wie weet is dit maar een idee, denk (hoop) (bid) ik.
We krijgen een vriendinneke van Maya op bezoek. Een expert ter zake eigenlijk, want haar tante had ook cavia's en die had haar eens laten zien wat het verschil is tussen een mannetje en een vrouwtje. En het is haar professionele opinie dat Mimi (de eerste aanwinst en vernoemd naar een oma) een MAN is.
We doen dus waar we goed in zijn en doen dus voorlopig niets en wachten gewoon af. We zien wel of we binnenkort 30 cavia's hebben al dan niet van 2 verschillende moeders.
Wat ik wel al gedaan heb is contact opnemen met een cavia-opvangtehuis oftewel een cavia-minnend collega. Die direct bereid was om ons al dan niet mannetje Mimo (niet meer Mimi want dat is erg voor oma) te adopteren.
Toen ik dit blijde nieuws thuis verkondigde, liet Finn mij fijntjes weten dat zij die mevrouw dan toch graag eens even zou willen zien en spreken. "Want ge geeft u cavia toch niet zomaar aan iemand, zonder te weten of die er wel goed voor zal zorgen?!?"
"Dat zou ge bij ons toch ook niet? Of wel MAMA?"
Dat ken ik en ja hoor: ook wij deden niets tot we uiteindelijk met een 30-tal konijnen zaten - echt waar. Na serieuze debatten met de kroost en zweren (mijn tandafdrukken staan nog in mn vingers) dat we dat met hen nooit zouden lappen hebben we toch links en rechts wat uitgedeeld. Tot we er nog een 10-tal overhadden, die dan enkele maanden later - op 1 overlevende na - allemaal aan de konijnenziekte ten onder zijn gegaan - ik zeg het u ik kan erover meespreken over dit soort drama's. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenIk heb tegen de mensen waar we ons Francine gingen halen gezegd dat ik de nesten zou brengen mochten mijn konijnen zich voortplanten. Gelukkig is dat niet het geval!
BeantwoordenVerwijderenIk denk, uit een rijk caviaverleden, dat je wel zo iets voor de worp de beestjes van elkaar moet scheiden als je ooit een levend jonkie wil overhouden. Maar ik ben niet helemaal zeker dat dat de bedoeling is. En go Finn, dierenactivist worden past helemaal bij haar imago!
BeantwoordenVerwijderenFinn heeft inderdaad al een paar keer geopperd om de zwangere cavia binnen te zetten om rustig te kunnen werpen. Voorlopig zou ik graag de natuur zijn gang laten gaan, eigenlijk....
VerwijderenAh ja maar werpen zal ze wel, ook buiten! Maar daarna bijt de papa de kleintjes vaak dood, meen ik me te herinneren... Wij hadden op een bepaald moment een kot waarvan ons vader een kangoeroewoonst had gemaakt, om vader van zijn kroost te scheiden.
VerwijderenIk dacht al wel dat ge dat bedoelde, maar wou het toch nog aan de natuur en het lot overlaten. Maar ja dat gaat nu niet meer omdat al wie hier nu komt lezen, dank zij u zeer heldere uitleg, zal weten wat ik die arme caviaatjes wil aandoen. ;-)
VerwijderenDe beleefde welopgevoede Riet in mezelve excuseert zich. De dierenvriend wrijft grijzend in haar handen. ;-)
BeantwoordenVerwijderenLOL
BeantwoordenVerwijderenJammer voor jou dat dieren jou meestal wel graag mogen.
En hier ook geen interesse in overlevende. Ook niet wanneer we(ooit) verhuizen.
@ plagneetje: da's dan pech want een gegeven cadeau (voor een verjaardag of zo)teruggeven is heeeeeel onbeleefd!!
BeantwoordenVerwijderenWist ge niet dat we allemaal allergisch zijn van dieren!;-) (Ik sta wel open voor dogsitting als die er ooit zou komen, tenzij het zo'n onnozel kef-ding is)
BeantwoordenVerwijderen