finneke
finnemins
finnabella
schellebel
zotte flap
koppige ezel
doorzetterke
kwaaierik
knuffelmie
grote dierenvriend
...
zaterdag 31 december 2011
Het laatste maaksel van 2002
finn
finneke
finnemins
finnabella
schellebel
zotte flap
koppige ezel
doorzetterke
kwaaierik
knuffelmie
grote dierenvriend
...
finneke
finnemins
finnabella
schellebel
zotte flap
koppige ezel
doorzetterke
kwaaierik
knuffelmie
grote dierenvriend
...
zondag 11 december 2011
En toen waren we met elf....
Hoe de menselijke bewoners tot een totaal van 6 geraakt zijn, kon je hier al op verschillende momenten lezen.
Het aantal dierlijke inwoners is (blijkbaar) nog (steeds) groeiende.
1 kat: broer rijdt langs bordje met "gratis poesjes", kan zich niet inhouden, k
iest er eentje, beseft te laat dat op zijn kot geen dieren mogen, dumpt kat bij ouders, vader (opa) is boos want heeft 10 jaar geleden gezworen om nooit meer zo'n beest in huis te halen, vader stelt ultimatum: andere opvang of het asiel, zus met week hart adopteert kat.
1 konijn: 2de dochter zaagt non-stop voor hond, vanwege nieuwbouw en ondertussen 4 kids, is er geen geld voor omheining rond toch wel grote tuin, collega van mens heeft zwanger konijn, konijn blijkt gigantische Vlaamse reus te zijn, konijn krijgt gigantische konijnenren.
1 cavia: Konijn is eenzaam vinden de tee
rhartigen (ik noem geen namen, maar hoor er zelf absoluut niet bij) uit het gezin, een rit naar de dierenwinkel (voor konijnenvoer) ontaard in een ..... cavia als gezelschap voor het konijn.
1 cavia: ai, de cavia speelt niet met het konijn, nu zijn ze allebei eenzaam, plots staan daar weer twee teerhartige individuen met een cavia in de tuin.
En toen ........... waren de cavai's weg; ontsnapt. Dit leidde tot drama en ontroostbaarheid, daarna tot een helse achtervolging in de tuin toen er eentje ontdekt werd, een rit naar de dierenwinkel voor een kooi om binnen te zetten zodat de gevonden cavia niet meer kon weglopen, een nieuwe cavia (voor mijn verjaardag, please papa), de ontdekking van de cavia die "waarschijnlijk opgegeten is door een poehoes, wèhè", wederom een helse achtervolging in het donker deze keer.
Eindtotaal= 1 kat, 1 konijn, 3 cavia's.
Wie goed heeft opgelet zal opmerken dat er ons ook nog een hond staat te wachten.
Wie hier altijd komt meelezen zal ook weten dat ik bang heb voor dieren (alle soorten).
Dolle pret!
En wat hoorde ik iemand net zeggen: "oh zo zielig, nu is Sem (konijn) zo eenzaam"
Het aantal dierlijke inwoners is (blijkbaar) nog (steeds) groeiende.
1 kat: broer rijdt langs bordje met "gratis poesjes", kan zich niet inhouden, k
iest er eentje, beseft te laat dat op zijn kot geen dieren mogen, dumpt kat bij ouders, vader (opa) is boos want heeft 10 jaar geleden gezworen om nooit meer zo'n beest in huis te halen, vader stelt ultimatum: andere opvang of het asiel, zus met week hart adopteert kat.1 konijn: 2de dochter zaagt non-stop voor hond, vanwege nieuwbouw en ondertussen 4 kids, is er geen geld voor omheining rond toch wel grote tuin, collega van mens heeft zwanger konijn, konijn blijkt gigantische Vlaamse reus te zijn, konijn krijgt gigantische konijnenren.
1 cavia: Konijn is eenzaam vinden de tee
rhartigen (ik noem geen namen, maar hoor er zelf absoluut niet bij) uit het gezin, een rit naar de dierenwinkel (voor konijnenvoer) ontaard in een ..... cavia als gezelschap voor het konijn.1 cavia: ai, de cavia speelt niet met het konijn, nu zijn ze allebei eenzaam, plots staan daar weer twee teerhartige individuen met een cavia in de tuin.
En toen ........... waren de cavai's weg; ontsnapt. Dit leidde tot drama en ontroostbaarheid, daarna tot een helse achtervolging in de tuin toen er eentje ontdekt werd, een rit naar de dierenwinkel voor een kooi om binnen te zetten zodat de gevonden cavia niet meer kon weglopen, een nieuwe cavia (voor mijn verjaardag, please papa), de ontdekking van de cavia die "waarschijnlijk opgegeten is door een poehoes, wèhè", wederom een helse achtervolging in het donker deze keer.
Eindtotaal= 1 kat, 1 konijn, 3 cavia's.
Wie goed heeft opgelet zal opmerken dat er ons ook nog een hond staat te wachten.
Wie hier altijd komt meelezen zal ook weten dat ik bang heb voor dieren (alle soorten).
Dolle pret!
En wat hoorde ik iemand net zeggen: "oh zo zielig, nu is Sem (konijn) zo eenzaam"
vrijdag 9 december 2011
En toen waren we met 6...
Het duurde zes jaar voor we het weer aandurfde (en met wij bedoel ik eigenlijk hij)!
De eerste 4 maanden was het zoals gewoonlijk weer een hel.
En alhoewel zwanger zijn natuurlijk zwaarder is als ge al drie kinderen hebt rondlopen, waren dat in mijn geval al drie 5-plussers. Dat wil zeggen dat ze al wat kunnen helpen, maar ook dat ze de zwangerschap heel bewust meemaken. Ze beseffen dat er een wezen in uwe buik groeit, ze zien het bewegen, verheugen zich erop,stoefen ermee,...
Het zou weer een keizersnee worden. En alhoewel ik dat al twee keer had meegemaakt en ik doorgaans een zeer gerust iemand ben, had ik deze keer schrik... Want stel dat er iets mis ging, ik had wel al drie kinderen rondlopen, die mij ondanks hun "gevorderde" leeftijd toch nog heel erg nodig hebben.
En toen was het zover! 9 december 2010.
Mijn jupke, juke parapluke, Juno werd geboren. Ik hoorde haar huilen zo gauw (gevoelige lezers doen nu best hun oogske efkes toe) de gynaecoloog door de laatste laag gesneden had. Zelfs hij was verbaasd dat ze al huilde. Zo'n klein prutske. Oké, 3 kilo is niet weinig, maar in verhouding met mijn vorige worpen van om en bij de 4 kilo, leek ze toch heel klein en fijn.
En nu is ze dus één jaar. Geen baby meer. Ze kruipt, loopt langs de zetel, wordt kolèrig als ze haar goesting niet krijgt, is ne kieskeurige eter, zegt poes, staat graag in de belangstelling, trekt expres gekke snuiten in de hoop dat iemand lacht, is jaloers als haar zussen en/of broer mij knuffelen en is een schatje!
De eerste 4 maanden was het zoals gewoonlijk weer een hel.
En alhoewel zwanger zijn natuurlijk zwaarder is als ge al drie kinderen hebt rondlopen, waren dat in mijn geval al drie 5-plussers. Dat wil zeggen dat ze al wat kunnen helpen, maar ook dat ze de zwangerschap heel bewust meemaken. Ze beseffen dat er een wezen in uwe buik groeit, ze zien het bewegen, verheugen zich erop,stoefen ermee,...
Het zou weer een keizersnee worden. En alhoewel ik dat al twee keer had meegemaakt en ik doorgaans een zeer gerust iemand ben, had ik deze keer schrik... Want stel dat er iets mis ging, ik had wel al drie kinderen rondlopen, die mij ondanks hun "gevorderde" leeftijd toch nog heel erg nodig hebben.
En toen was het zover! 9 december 2010.
Mijn jupke, juke parapluke, Juno werd geboren. Ik hoorde haar huilen zo gauw (gevoelige lezers doen nu best hun oogske efkes toe) de gynaecoloog door de laatste laag gesneden had. Zelfs hij was verbaasd dat ze al huilde. Zo'n klein prutske. Oké, 3 kilo is niet weinig, maar in verhouding met mijn vorige worpen van om en bij de 4 kilo, leek ze toch heel klein en fijn.
En nu is ze dus één jaar. Geen baby meer. Ze kruipt, loopt langs de zetel, wordt kolèrig als ze haar goesting niet krijgt, is ne kieskeurige eter, zegt poes, staat graag in de belangstelling, trekt expres gekke snuiten in de hoop dat iemand lacht, is jaloers als haar zussen en/of broer mij knuffelen en is een schatje!
woensdag 23 november 2011
...en rijdt ons huisje niet stilletjes voorbij
Dinsdagochtend: Na een nacht zonder opstaan voor de baby, slaat de moeder haar wekker uit en staat op. Ze gaat naar elk van de drie andere kinderen hun kamers en wekt ze. De zoon schiet, tegen zijn normale gewoonte in, uit zijn bed en begint zich haastig aan te kleden.
De moeder wil naar beneden gaan om de chocomelk al op te warmen. Ze bevriest in haar actie, slaat tegen haar voorhoofd en denkt of beter gezegd schreeuwt in haar binnenste: "Shiiiiiiiiiiiiiiit, de schoen vergeten te vullen!!!!"
Haar hersenen beginnen verwoed te draaien en brengen mogelijke reddingsscenario's naar voren:
- nog vlug naar beneden lopen en ze vullen! Nee, dat kan niet, want alles is te ver verstopt en de zoon is zich aan een duizelingwekkend tempo aan het aankleden om dan naar beneden te stormen.
- Een brief schrijven van de Sint met de belofte om straks terug te komen. Ja, goed idee!
De moeder raast naar beneden en begint als een bezetene een pen en papier te zoeken, ondertussen luisterend of haar zoon niet naar beneden dendert. De moeder uit een paar vuile woorden want geen enkele pen werkt. Als ze uiteindelijk een potlood vindt, beseft ze dat vanwege een combinatie van het tijdstip nl. vroeg in de ochtend, het schuldgevoel en de stress omwille van het moeten vinden van een oplossing, ze geen inspiratie heeft voor een brief of de puf om een waardig Sintenhandschrift te fabriceren.
De moeder trekt verslagen naar boven en besluit de schuld op haar te nemen. "Jongen, de Sint is niet geweest." Waarop de zoon zich op de grond stort en krijst: "Waaaaaaaaaaaroooooooooooom!"
"Omdat mama deze nacht veel is opgestaan en waarschijnlijk is de Sint geschrokken."
" Weeeeeeeeeeeeeeeeeheeee, en ik was nog wel zo ze-nuw-achtiiiiiiig. Ik moest er bij-na van o-ver-geveeeeeen!"
Zijn oudste zus, die al op de hoogte is van de hele Sintenleugen en ook beseft dat haar moeder in de fout is gegaan, probeert te helpen.
"Weet je wat, laat je schoen gewoon staan, dan komt de Sint misschien wel iets brengen als wij op school zijn"
De zoon kalmeert. De moeder is trots op haar oudste kind en dankt haar met een stiekeme knipoog. Ze legt zich erbij neer dat ze iets vroeger zal moeten stoppen met werken om langs huis te gaan om de schoen te vullen met wat chocola voor ze iedereen op school haalt.
Grote zus doet nog een extra efforeke.
"En die zal waarschijnlijk iets extra's brengen omdat hij zich schuldig voelt." De zoon zit zijn leven weer helemaal zitten.
De moeder fronst naar haar oudste kind. Ze beseft dat ze niet zal werken in de namiddag, maar naar de Hema zal moeten voor "iets" extra's, want dat zit niet in de verstopplaats.
De moeder wil naar beneden gaan om de chocomelk al op te warmen. Ze bevriest in haar actie, slaat tegen haar voorhoofd en denkt of beter gezegd schreeuwt in haar binnenste: "Shiiiiiiiiiiiiiiit, de schoen vergeten te vullen!!!!"
Haar hersenen beginnen verwoed te draaien en brengen mogelijke reddingsscenario's naar voren:
- nog vlug naar beneden lopen en ze vullen! Nee, dat kan niet, want alles is te ver verstopt en de zoon is zich aan een duizelingwekkend tempo aan het aankleden om dan naar beneden te stormen.
- Een brief schrijven van de Sint met de belofte om straks terug te komen. Ja, goed idee!
De moeder raast naar beneden en begint als een bezetene een pen en papier te zoeken, ondertussen luisterend of haar zoon niet naar beneden dendert. De moeder uit een paar vuile woorden want geen enkele pen werkt. Als ze uiteindelijk een potlood vindt, beseft ze dat vanwege een combinatie van het tijdstip nl. vroeg in de ochtend, het schuldgevoel en de stress omwille van het moeten vinden van een oplossing, ze geen inspiratie heeft voor een brief of de puf om een waardig Sintenhandschrift te fabriceren.
De moeder trekt verslagen naar boven en besluit de schuld op haar te nemen. "Jongen, de Sint is niet geweest." Waarop de zoon zich op de grond stort en krijst: "Waaaaaaaaaaaroooooooooooom!"
"Omdat mama deze nacht veel is opgestaan en waarschijnlijk is de Sint geschrokken."
" Weeeeeeeeeeeeeeeeeheeee, en ik was nog wel zo ze-nuw-achtiiiiiiig. Ik moest er bij-na van o-ver-geveeeeeen!"
Zijn oudste zus, die al op de hoogte is van de hele Sintenleugen en ook beseft dat haar moeder in de fout is gegaan, probeert te helpen.
"Weet je wat, laat je schoen gewoon staan, dan komt de Sint misschien wel iets brengen als wij op school zijn"
De zoon kalmeert. De moeder is trots op haar oudste kind en dankt haar met een stiekeme knipoog. Ze legt zich erbij neer dat ze iets vroeger zal moeten stoppen met werken om langs huis te gaan om de schoen te vullen met wat chocola voor ze iedereen op school haalt.
Grote zus doet nog een extra efforeke.
"En die zal waarschijnlijk iets extra's brengen omdat hij zich schuldig voelt." De zoon zit zijn leven weer helemaal zitten.
De moeder fronst naar haar oudste kind. Ze beseft dat ze niet zal werken in de namiddag, maar naar de Hema zal moeten voor "iets" extra's, want dat zit niet in de verstopplaats.
dinsdag 15 november 2011
Tutorial: een soortement boomhut/kamp
Als ik zo wat rondlees in blogland merk ik dat vrij veel mensen aan het bouwen/verbouwen zijn. Sommigen zijn pas verhuisd, anderen gaan binnenkort verhuizen,nog anderen zijn nog volop aant verbouwen in de hoop ooit te kunnen verhuizen,...
Wij zitten hier al een fase verder. Ge weet wel die fase na de verhuis, waarin eigenlijk nog niks echt af is, maar er ook niks meer gebeurd, want ge woont er al in en eigenlijk is het al bij al toch goed leefbaar....
Ooit komen er deuren in ons huis zodat niet iedereen wakker wordt als de kat 's nachts te kennen geeft dat ze haar eten weer niet lust.
Ooit zullen we een oprit hebben die niet uit modder en brokkeljon bestaat, zodat ge in uwe living een zandkasteel kunt bouwen ook al hebt ge juist gestofzuigd.
Ooit zal die garage of schuur er komen zodat al het materiaal dat daarin moet, niet in een ander kamer staat zodat het materiaal wat in die kamer zou moeten staan, in een ander kamer staat,....
Maar die tutorial dus.
Als ge bouwt/ verbouwt gebeurt het al wel eens dat ge een verzameling paletten hebt om U tegen te zeggen. Ge zou die natuurlijk naart stort kunnen doen, maar ge zou die ook (zoals mijne verzamelgrage mens) kunnen bijhouden om daar dan later iets mee te maken voor uw kinders.
Nodig:
paletten
schroefboormachine
lange schroeven
eventueel een boom
werkwijze:
Denk effe na en schroef dan al die paletten dusdanig aan elkaar tot ge een hut/kamp hebt.
resultaat:
Wij zitten hier al een fase verder. Ge weet wel die fase na de verhuis, waarin eigenlijk nog niks echt af is, maar er ook niks meer gebeurd, want ge woont er al in en eigenlijk is het al bij al toch goed leefbaar....
Ooit komen er deuren in ons huis zodat niet iedereen wakker wordt als de kat 's nachts te kennen geeft dat ze haar eten weer niet lust.
Ooit zullen we een oprit hebben die niet uit modder en brokkeljon bestaat, zodat ge in uwe living een zandkasteel kunt bouwen ook al hebt ge juist gestofzuigd.
Ooit zal die garage of schuur er komen zodat al het materiaal dat daarin moet, niet in een ander kamer staat zodat het materiaal wat in die kamer zou moeten staan, in een ander kamer staat,....
Maar die tutorial dus.
Als ge bouwt/ verbouwt gebeurt het al wel eens dat ge een verzameling paletten hebt om U tegen te zeggen. Ge zou die natuurlijk naart stort kunnen doen, maar ge zou die ook (zoals mijne verzamelgrage mens) kunnen bijhouden om daar dan later iets mee te maken voor uw kinders.
Nodig:
paletten
schroefboormachine
lange schroeven
eventueel een boom
werkwijze:
Denk effe na en schroef dan al die paletten dusdanig aan elkaar tot ge een hut/kamp hebt.
resultaat:
zondag 9 oktober 2011
Give Back
Ik bekeek mijn laatste paar blogberichtjes en vond dat ik een beetje teveel klaag en zaag. De mensen gaan nog denken dat ik geen 4 kinderen wil, dat ik zielig ben, dat ik een zuur mens ben, dat ik...
Maar ondanks alle drukte vind ik het (meestal) echt wel leuk, zo vier kinderen. Het is inderdaad veel werk, maar (en nu schrijf ik een zin waar ik normaal gezien instant diarree van krijg) GE KRIJGT ER TOCH ZOVEEL VOOR TERUG.
Maar wat dan, vraag ik mij vaak af. Wat krijgt ge der voor terug? Kakpampers, insomnia, kopzorgen, de zenuwen,...
Wat ik vooral terugkrijg is plezier! Ik vind dat zo grappig en vertederend, kinderen die bezig zijn, praten tekenen, schrijven, groot worden,... Bij Baby's, peuters en kleuters is dat grappige/leuke meestal iets duidelijker. Ze zijn schattig, lief en grappig omdat ze dingen nog niet kunnen.
Kinderen die naar de lagere school gaan vind ik dan weer super grappig omdat ze dingen beginnen te leren of omdat ze iets doorhebben of expres grappig willen/kunnen zijn of omdat ze grote mensenpraat gebruiken of beginnen te redeneren
Een paar voorbeelden van de dingen die ik ( de voorbije week) grappig/leuk/vertederend/confronterend vond ( en dus TERUGKREEG) aan mijn drie 6-plussers:
* Ik zeg tegen Juno: "Kom schatteke dan gaat mama, fruitpap voor u maken". En ergens uit de diepste krochten van mijn huis roept Maya: EXTRA MAKEN!
* Het gaat over sproeten en dan vooral dat Finn de hare absoluut afschuwelijk vindt.
En ik zeg:" En papa dan, die heeft sproeten over zijn hele lijf".
Waarop Maya zegt (zeer droog, maar met de intentie tot humor): "Ook op zijn privé-stuk?"
* Ik maak een flauw grapje. Finn: "Goeie mama, echt ne goeie".
* Onze buren noemen elkaar: mama en papa ( bv. De man staat buiten en roept:" Maaamaaa, waar staat dat dan?"). Ik gruwel daarvan en heb dit blijkbaar eens vermeld in het bijzijn mijne kinders.
We komen thuis van 't school en Maya zegt: "Ha, mama en papa zijn blijkbaar terug van vakantie."
* Kaan is boos op mij. En begint plots een tekening te maken. Ik denk: Amai, hij is eroverheen. Maar wat staat er in het midden van de tekening: FOK!
* Finn luistert in de auto naar de radio en hoort iets over Hasselt (ge weet wel: stoute politiemannen). Ze vraagt wat er aan de hand is, ik leg het uit en ze slaat de nagel op de kop.
Finn: "Schandalig toch hè, politie is er toch om mensen te helpen, niet om die te pesten!"
* Maya: leest de krant en ziet een foto ivm de regeringsonderhandelingen.
Maya: Ah seh, Elio Di Rupo, die zou ik nu eens uit de duizenden herkennen!"
* We kijken naar karate kid. De film speelt zich af in China.
Finn: "Da's toch echt een raar land, China."
Maya: "Waarom?"
Finn wijst als een echte diva naar het beeld, draait met haar ogen en zegt: "Duh?"
* We kijken verder naar karate kid. Er is een zeer emotionele scène bezig over een man die vertelt hoe hij zijn kind en vrouw is kwijtgeraakt. De acteur huilt. Ik kijk toevallig naar links en zie dat de tranen over Maya haar wangen lopen. Ge weet wel net zoals volwassenen dat doen, stillekes verder kijkend in de hoop dat niemand het opmerkt.
* Kaan:" Ik vind juf Wendy lief"
Ik: Waarom?"
Kaan: "Omdat die ons dingen leert"
* Mijne mens is terug van 2 daagjes Berlijn en speelt met Kaan.
Finn helpt mij in de keuken.
Finn: "Amai, papa is ook ineens veel bezig met zijn kinderen. Vindt ge niet?"
* Kaan kijkt naar een interview op het nieuws. Er is iemand uit de Vlaanders aant woord.
Kaan: " Waarom praat die eigenlijk zo; HA HO Hie HO Hoe?"
* Maya is boos op Kaan.
Maya:" Da's nu al 10 jaar lang dat ik moet samenleven met die. Ik heb er genoeg van!"
Maya is gekalmeerd en heeft terug gevoel voor humor.
Maya: "Ik had me vergist, hè. Kaan is nog maar 6 jaar."
* Kaan: "Papa is naar Berlijn, dat ligt in Deutschland."
* We zitten in de auto. We luisteren naar de radio. Er komt reclame op. Een kleinzoon praat met zijn opa over zijn kot. De verwarming is van Daikin. De grootvader, maar simultaan ook Finn, zegt:" Ik wist wel da gij mijne kleinzoon waart"
* We zitten in de tuin en ALLE drie luisteren ze naar muziek via een koptelefoon.
Ik hoor: "Fok joe, ai woont doe wat joe tel mie (Kaan/rage against the machine), Jodeladiejodeladiejodeloe (Finn/ Laura van junior eurosong),
Sit on my discostick (Maya/lady Gaga).
En af en toe hoor ik daardoorheen: "MAMA, WAAR IS MIJN BOEK?", "NEEN FINN, IK HAD DA EERST" (denk aan het geluidsvolume van een voorbijrazende goederentrein).
Ik hoor ook mijne mens die iets gedaan probeert te krijgen: Kaan, Kaan, KAAN!!!!
En jullie? Wat krijgen jullie terug van jullie bloedjes??
Maar ondanks alle drukte vind ik het (meestal) echt wel leuk, zo vier kinderen. Het is inderdaad veel werk, maar (en nu schrijf ik een zin waar ik normaal gezien instant diarree van krijg) GE KRIJGT ER TOCH ZOVEEL VOOR TERUG.
Maar wat dan, vraag ik mij vaak af. Wat krijgt ge der voor terug? Kakpampers, insomnia, kopzorgen, de zenuwen,...
Wat ik vooral terugkrijg is plezier! Ik vind dat zo grappig en vertederend, kinderen die bezig zijn, praten tekenen, schrijven, groot worden,... Bij Baby's, peuters en kleuters is dat grappige/leuke meestal iets duidelijker. Ze zijn schattig, lief en grappig omdat ze dingen nog niet kunnen.
Kinderen die naar de lagere school gaan vind ik dan weer super grappig omdat ze dingen beginnen te leren of omdat ze iets doorhebben of expres grappig willen/kunnen zijn of omdat ze grote mensenpraat gebruiken of beginnen te redeneren
Een paar voorbeelden van de dingen die ik ( de voorbije week) grappig/leuk/vertederend/confronterend vond ( en dus TERUGKREEG) aan mijn drie 6-plussers:
* Ik zeg tegen Juno: "Kom schatteke dan gaat mama, fruitpap voor u maken". En ergens uit de diepste krochten van mijn huis roept Maya: EXTRA MAKEN!
* Het gaat over sproeten en dan vooral dat Finn de hare absoluut afschuwelijk vindt.
En ik zeg:" En papa dan, die heeft sproeten over zijn hele lijf".
Waarop Maya zegt (zeer droog, maar met de intentie tot humor): "Ook op zijn privé-stuk?"
* Ik maak een flauw grapje. Finn: "Goeie mama, echt ne goeie".
* Onze buren noemen elkaar: mama en papa ( bv. De man staat buiten en roept:" Maaamaaa, waar staat dat dan?"). Ik gruwel daarvan en heb dit blijkbaar eens vermeld in het bijzijn mijne kinders.
We komen thuis van 't school en Maya zegt: "Ha, mama en papa zijn blijkbaar terug van vakantie."
* Kaan is boos op mij. En begint plots een tekening te maken. Ik denk: Amai, hij is eroverheen. Maar wat staat er in het midden van de tekening: FOK!
* Finn luistert in de auto naar de radio en hoort iets over Hasselt (ge weet wel: stoute politiemannen). Ze vraagt wat er aan de hand is, ik leg het uit en ze slaat de nagel op de kop.
Finn: "Schandalig toch hè, politie is er toch om mensen te helpen, niet om die te pesten!"
* Maya: leest de krant en ziet een foto ivm de regeringsonderhandelingen.
Maya: Ah seh, Elio Di Rupo, die zou ik nu eens uit de duizenden herkennen!"
* We kijken naar karate kid. De film speelt zich af in China.
Finn: "Da's toch echt een raar land, China."
Maya: "Waarom?"
Finn wijst als een echte diva naar het beeld, draait met haar ogen en zegt: "Duh?"
* We kijken verder naar karate kid. Er is een zeer emotionele scène bezig over een man die vertelt hoe hij zijn kind en vrouw is kwijtgeraakt. De acteur huilt. Ik kijk toevallig naar links en zie dat de tranen over Maya haar wangen lopen. Ge weet wel net zoals volwassenen dat doen, stillekes verder kijkend in de hoop dat niemand het opmerkt.
* Kaan:" Ik vind juf Wendy lief"
Ik: Waarom?"
Kaan: "Omdat die ons dingen leert"
* Mijne mens is terug van 2 daagjes Berlijn en speelt met Kaan.
Finn helpt mij in de keuken.
Finn: "Amai, papa is ook ineens veel bezig met zijn kinderen. Vindt ge niet?"
* Kaan kijkt naar een interview op het nieuws. Er is iemand uit de Vlaanders aant woord.
Kaan: " Waarom praat die eigenlijk zo; HA HO Hie HO Hoe?"
* Maya is boos op Kaan.
Maya:" Da's nu al 10 jaar lang dat ik moet samenleven met die. Ik heb er genoeg van!"
Maya is gekalmeerd en heeft terug gevoel voor humor.
Maya: "Ik had me vergist, hè. Kaan is nog maar 6 jaar."
* Kaan: "Papa is naar Berlijn, dat ligt in Deutschland."
* We zitten in de auto. We luisteren naar de radio. Er komt reclame op. Een kleinzoon praat met zijn opa over zijn kot. De verwarming is van Daikin. De grootvader, maar simultaan ook Finn, zegt:" Ik wist wel da gij mijne kleinzoon waart"
* We zitten in de tuin en ALLE drie luisteren ze naar muziek via een koptelefoon.
Ik hoor: "Fok joe, ai woont doe wat joe tel mie (Kaan/rage against the machine), Jodeladiejodeladiejodeloe (Finn/ Laura van junior eurosong),
Sit on my discostick (Maya/lady Gaga).
En af en toe hoor ik daardoorheen: "MAMA, WAAR IS MIJN BOEK?", "NEEN FINN, IK HAD DA EERST" (denk aan het geluidsvolume van een voorbijrazende goederentrein).
Ik hoor ook mijne mens die iets gedaan probeert te krijgen: Kaan, Kaan, KAAN!!!!
En jullie? Wat krijgen jullie terug van jullie bloedjes??
woensdag 28 september 2011
Wat je nog niet wist
Ik ben getagd door plagneetje (alias zus van mijne mens).
Ik moet 10 dingen over mezelve vertellen en de tag dan doorgeven.
Daar gaan we:
1. Ik MOET telkens als ik mijn handen was, crème smeren want anders voelen mijn handen droog aan. En daar kan ik niet tegen. Vooral papier aanraken met van die droge crèmeloze handen vind ik afschuwelijk. Ik krijg al kippenvel door er gewoon over te typen.
2. Ik ben voor niets allergisch behalve voor één of andere zalf tegen bulten/kneuzingen/blauwe plekken. Dit heeft mijn moeder ontdekt. Ik was 1 jaar en viel uit mijn stoeltje. Ik had een dikke bult die ze insmeerde met zalf, waardoor de bult niet minder werd, maar mijn hele kop roder.
3. Mijne mens en ik zijn al 19 jaar samen. En ik ben nog maar 34.
4. Ik heb weinig tot géén geduld, dat leidde bv. tot 3 kinderen zeer kort op elkaar. En dat leidt ook tot ergernis ten aanzien van die kinderen wat betreft het uitvoeren van opdrachten, het aankleden, wassen en eten 's morgens.
5. Ik schrik heel snel en vaak ook vrij luid. Dit tot groot plezier van mijn broer, die dat tijdens onze jeugd ten volle heeft benut. Dit tot ergernis van mijn vader die vaak dacht dat ik aan het sterven was terwijl ik dus gewoon schrok van iets. Het zorgde ook al voor schaamte tijdens het kijken naar spannende/enge films in een volle cinemazaal.
6. Ik vind massages niet leuk. Het voelt niet lekker, het doet pijn.
7. Ik wou dat ik kon zingen en dansen. Ik kan het allebei wel, maar niet goed genoeg en ik durf het niet in publiek (ook niet op feestjes/fuiven).
8. Ik heb bang van alle dieren, behalve van spinnen. Ik zou een omweg maken als ik wist dat ergens een hond zit (zelfs achter een omheining). In het begin dat ik "aan" had met mijne mens hadden ze daar nog een doodbrave golden retriever. Die deed niks, maar zo gauw als ik alleen met hem in een kamer was begon ik te zweten. Ge weet nooit wanneer zo'n beest terug wild wordt en u bespringt.
9. Ik kan niks wat met cijfers te maken heeft. Als mensen een uitleg beginnen te doen over economie, de regel van drie, subsidies die we al dan niet krijgen,.... schakelt mijn brein zich vanzelf uit. Ik weet ook nooit echt zeker of ik in den Delhaize wel genoeg geld terugkrijg.
10. Ik lust alles, maar fruit eet ik raar of zelden. Het spreekt mij gewoon niet aan, het geeft zo'n wee gevoel in mijn maag.
Vwalla, nu weet iedereen alles over mij!
En nu wil ik (als ze zin hebben natuurlijk) iets weten over de volgende 5 blogsters:
juffrouw sanseveria
de vliegjes
mademoiselle assorti
derde keer goede keer
Boomie
dinsdag 27 september 2011
Niet dood....
maar wel zeer druk. Voor 1 september had ik 9 maanden niet meer gewerkt (voor geld en op een bureau bedoel ik dan). Vanaf 1 september begon: mijn werk, de creche voor Juno (kopzorgen want ze huilt en is redelijk stil daar), het eerste studiejaar voor Kaan ( veel oefenen), het vijfde studiejaar voor Maya (amai zoveeeeeeeeel huiswerk) en een nieuwe school voor Finn (veel kopzorgen want ze mist haar oude school en went moeilijk aan de nieuwe).
Dat wil zeggen 4 haltes 's morgens (creche, school 1, school 2, werk) en 3 afhaalplaatsen 's avonds. En alhoewel ik wel een wederhelft heb om mij te helpen, is het gewoon veel werk, zelfs voor twee mensen.
Tegen 22 uur ben ik klaar, gaar en vertrek ik bedwaarts.
Tot zover het gezaag en de excuses wat betreft het niet meer bloggen, naaien en kunnen onthouden van leuke kinderannekdotes.
Af en toe doen we wel nog eens wat! En denken we er zelfs aan om daar foto's van te maken.
we gaan zwemmen in meertjes
spelen mini-golf
maken een kinderboerderij (voor Sem het konijn.
En Mimi de cavia die zielige Sem gezelschap zal houden.
En ook nog voor Mien de cavia die zielige Mimi gezelschap moet houden)
knutselen met overschotjes (van konijnenhokken)
besluipen katten die konijnen besluipen
Dat wil zeggen 4 haltes 's morgens (creche, school 1, school 2, werk) en 3 afhaalplaatsen 's avonds. En alhoewel ik wel een wederhelft heb om mij te helpen, is het gewoon veel werk, zelfs voor twee mensen.
Tegen 22 uur ben ik klaar, gaar en vertrek ik bedwaarts.
Tot zover het gezaag en de excuses wat betreft het niet meer bloggen, naaien en kunnen onthouden van leuke kinderannekdotes.
Af en toe doen we wel nog eens wat! En denken we er zelfs aan om daar foto's van te maken.
we gaan zwemmen in meertjes
spelen mini-golf
maken een kinderboerderij (voor Sem het konijn.
En Mimi de cavia die zielige Sem gezelschap zal houden.
En ook nog voor Mien de cavia die zielige Mimi gezelschap moet houden)
knutselen met overschotjes (van konijnenhokken)
besluipen katten die konijnen besluipen
vrijdag 26 augustus 2011
Effe zagen...
Jeej, vandaag wordt ik 34 jaar.
En wat doet ge zoal op uw verjaardag?:
* terug gaan werken na 9 maanden thuis zitten (jak)
* uwe 9 maanden oude baby voor het eerst naar de creche brengen (snif)
Wat doe je zeker niet?:
* werken aan de volgende give-away (argl)
* droog blijven tijdens uw bezoek aan de post/stadhuis/ziekenkast (drup)
Oké, genoeg gezaagd, terug aant werk...
En wat doet ge zoal op uw verjaardag?:
* terug gaan werken na 9 maanden thuis zitten (jak)
* uwe 9 maanden oude baby voor het eerst naar de creche brengen (snif)
Wat doe je zeker niet?:
* werken aan de volgende give-away (argl)
* droog blijven tijdens uw bezoek aan de post/stadhuis/ziekenkast (drup)
Oké, genoeg gezaagd, terug aant werk...
vrijdag 19 augustus 2011
tutorial: papier maché kast
Ik geef toe dat de foto in mijn vorig bericht niet echt duidelijk maakt, wat de papier maché te maken heeft met die kast.
Wat ook bedrieglijk was, is de tekst. Het is natuurlijk niet "efkes wat kastjes bijeen zetten" en huplakee t' is klaar. Om eerlijk te zijn dachten wij (lees vooral mijn wederhelft) dat het toch iets sneller en makkelijker zou gaan dan dat het uiteindelijk ging.
Ik zit er voor niks tussen, behalve dan het bezig houden der kinderen zodat hij verder kon werken. En natuurlijk het achteraf meedelen aan de (blog)wereld van het schoons dat hij weeral maakt.
Het begin:
Eerst moet je natuurlijk kastjes kiezen . Meestal lukt dat niet in één kringloopwinkelbezoekbeurt. Je kiest best wat vanalles: met en zonder poten, met lades of deurtjes, met handvaatjes,....
Dan meet je alles op en maak je op de computer blokjes met dezelfde afmeting (in een kleinere schaal uiteraard) en met lijntjes op de plaatsen waar de lades/deurtjes/venstertjes zitten. Hiermee maak je verschillende (stabiele) composities, tot je iets vindt wat je goed vindt. Je kan er natuurlijk ook zo (op het gevoel) aan beginnen. Je laat ook eens de poten van sommige kastjes weg om ze dan ergens op te plaatsen of je draait een kast eens om,...
Dan begin je alles aaneen te zetten (met schroeven), poten te verwijderen, poten van de onderste kast(en) te verstevigen,... En als laatste haal je alle verwijderbare deurknopjes weg (hou ze wel bij).
Het bedekken:
Wij (lees weer mijn wederhelft) vonden het teveel gedoe om al die verschillende kasten te schuren en/of af te bijten. Dus ging hij op zoek naar een manier om dit te omzeilen en toch te kunnen oververven. En daar komt de papier maché kijken.
Je maakt een emmer behangerslijm. Koopt een pak wit a4-papier en scheurt hier stroken van. De grote van de stroken kies je zelf. Zij bepalen het reliëf van je kast. Want ja, je kast zal niet glad en effen zijn. Ze zal een textuur hebben. Wij scheurden meestal het blad in de lengte in ongeveer 4 stroken. Daarna werden die stroken nog eens in 2 gescheurd.
Je besmeert je kast met lijm en ook elke strook voordat je ze op de kast plakt en dan ga je nog eens met je borstel over de strook zodat ze goed en vooral zonder kreukels en bubbels plakt. Hoe je de stroken plakt bepaald ook mee de textuur. Je kan ze heel netjes horizontaal/verticaal naast elkaar plakken of eerder schuin en over elkaar.
Wat wel belangrijk is ,bij het plakken, is dat je zorgt dat je de stroken om de hoek plakt. Dus bij bv. een deurtje niet mooi stoppen aan de rand maar een strook met de ene helft op de voorkant en de andere helft op de andere kant plakken. Doe je dit niet, dan komt het papier te snel los.Omdat je de deuren en ook laden zo beplakt moet je wel opletten dat je ze nog dichtkrijgt. Soms is het dus nodig om voor het beplakken, al wat te schuren of latjes weg te halen.
Wrijf ook af en toe de luchtbellen een beetje weg van onder het geplakte papier. Geen zorgen, de (meeste) rimpels verdwijnen nog bij het drogen.
Je doet dit zo voor heel de kast. Wij hebben de binnenkant van de lades niet gedaan. De binnenkant van kasten met deurtjes hebben we naderhand gewoon geverfd (dit kon omdat ze langs binnen niet vernist waren).
De afwerking:
Nu kan je de kast verven. Wij hebben voor wit gekozen, maar het kan natuurlijk ook in een andere kleur. We hebben latex verf, die we ook voor de muren gebruiken, genomen. Als deze droog is, hebben we alles ook nog vernist met matte parketvernis op polyruthaan-basis (weet de wederhelft mij te melden). Dit omdat het dan minder snel vuil wordt en afwasbaar is.
De deurknopjes zijn gelakt. Eerst met een grondlaag spuitbus en dan met een lak spuitbus.
Wat ook bedrieglijk was, is de tekst. Het is natuurlijk niet "efkes wat kastjes bijeen zetten" en huplakee t' is klaar. Om eerlijk te zijn dachten wij (lees vooral mijn wederhelft) dat het toch iets sneller en makkelijker zou gaan dan dat het uiteindelijk ging.
Ik zit er voor niks tussen, behalve dan het bezig houden der kinderen zodat hij verder kon werken. En natuurlijk het achteraf meedelen aan de (blog)wereld van het schoons dat hij weeral maakt.
Het begin:
Eerst moet je natuurlijk kastjes kiezen . Meestal lukt dat niet in één kringloopwinkelbezoekbeurt. Je kiest best wat vanalles: met en zonder poten, met lades of deurtjes, met handvaatjes,....
Dan meet je alles op en maak je op de computer blokjes met dezelfde afmeting (in een kleinere schaal uiteraard) en met lijntjes op de plaatsen waar de lades/deurtjes/venstertjes zitten. Hiermee maak je verschillende (stabiele) composities, tot je iets vindt wat je goed vindt. Je kan er natuurlijk ook zo (op het gevoel) aan beginnen. Je laat ook eens de poten van sommige kastjes weg om ze dan ergens op te plaatsen of je draait een kast eens om,...
Dan begin je alles aaneen te zetten (met schroeven), poten te verwijderen, poten van de onderste kast(en) te verstevigen,... En als laatste haal je alle verwijderbare deurknopjes weg (hou ze wel bij).
Het bedekken:
Wij (lees weer mijn wederhelft) vonden het teveel gedoe om al die verschillende kasten te schuren en/of af te bijten. Dus ging hij op zoek naar een manier om dit te omzeilen en toch te kunnen oververven. En daar komt de papier maché kijken.
Je maakt een emmer behangerslijm. Koopt een pak wit a4-papier en scheurt hier stroken van. De grote van de stroken kies je zelf. Zij bepalen het reliëf van je kast. Want ja, je kast zal niet glad en effen zijn. Ze zal een textuur hebben. Wij scheurden meestal het blad in de lengte in ongeveer 4 stroken. Daarna werden die stroken nog eens in 2 gescheurd.
Je besmeert je kast met lijm en ook elke strook voordat je ze op de kast plakt en dan ga je nog eens met je borstel over de strook zodat ze goed en vooral zonder kreukels en bubbels plakt. Hoe je de stroken plakt bepaald ook mee de textuur. Je kan ze heel netjes horizontaal/verticaal naast elkaar plakken of eerder schuin en over elkaar.
Wat wel belangrijk is ,bij het plakken, is dat je zorgt dat je de stroken om de hoek plakt. Dus bij bv. een deurtje niet mooi stoppen aan de rand maar een strook met de ene helft op de voorkant en de andere helft op de andere kant plakken. Doe je dit niet, dan komt het papier te snel los.Omdat je de deuren en ook laden zo beplakt moet je wel opletten dat je ze nog dichtkrijgt. Soms is het dus nodig om voor het beplakken, al wat te schuren of latjes weg te halen.
Wrijf ook af en toe de luchtbellen een beetje weg van onder het geplakte papier. Geen zorgen, de (meeste) rimpels verdwijnen nog bij het drogen.
Je doet dit zo voor heel de kast. Wij hebben de binnenkant van de lades niet gedaan. De binnenkant van kasten met deurtjes hebben we naderhand gewoon geverfd (dit kon omdat ze langs binnen niet vernist waren).
De afwerking:
Nu kan je de kast verven. Wij hebben voor wit gekozen, maar het kan natuurlijk ook in een andere kleur. We hebben latex verf, die we ook voor de muren gebruiken, genomen. Als deze droog is, hebben we alles ook nog vernist met matte parketvernis op polyruthaan-basis (weet de wederhelft mij te melden). Dit omdat het dan minder snel vuil wordt en afwasbaar is.
De deurknopjes zijn gelakt. Eerst met een grondlaag spuitbus en dan met een lak spuitbus.
zaterdag 13 augustus 2011
Make over: een kast van papier maché
VOOR:Ge neemt wa kaskes van de kringloopwinkel....
NA: Ge doet daar vanalles mee en ge hebt een nieuw bureaukast...
En nu nog inladen!
NA: Ge doet daar vanalles mee en ge hebt een nieuw bureaukast...
En nu nog inladen!
vrijdag 12 augustus 2011
en de winnaar is .....
JESS
Als je mij je adres eventjes mailt naar katriendesy@gmail.com, dan stuur ik het T-shirtje naar u.
Als je mij je adres eventjes mailt naar katriendesy@gmail.com, dan stuur ik het T-shirtje naar u.
woensdag 3 augustus 2011
GIVE AWAY 1
Ik had het al eens beloofd, maar omwille van een spoorloos- maar ondertussen gelokaliseerd- fototoestel, kon het nog niet doorgaan! Want ge wilt natuurlijk geen kat in een zak winnen. Ge wilt de marchandise wel eerst zien, voor ge u aanmeldt.
En wat doet die 1 daar achter de titel? Wel, mijn eerste give-awaytje, is voor baby-meisjes met maat 74. Dit heeft echter niet iedereen in huis/familie/vriendenkring. Dat vond ik een beetje oneerlijk, dus zorg ik voor nog een andere give-away. Dat wil niet zeggen dat mensen die wel een baby-meisje hebben niet meer mogen meedoen met GIVE-AWAY 2.
Wat is GIVE-AWAY 1?
Een witte T-shirt (van de Hema) met lange mouwen met daarop een zelfgemaakte eendjes-applicatie . De applicatie is gemaakt van restjes stof en vilt. De stof van de T-shirt is eerder meisjesachtig (vind ik toch, maar niks houdt u tegen om ze toch bij uwe zoon aan te doen). Zoals ik al zei: maat 74.
Hoe werkt het?
Laat een berichtje achter als je wil meedoen. Nee, je hoeft geen volger te worden of een berichtje te posten of te twitteren, facebooken,op uw blog posten, rondbellen, afroepen in uw buurt,....
Op 12 augustus kiest een onschuldige kinderhand de winnaar.
Wat valt er nog te winnen?
Ik weet het al, maar moet nog een gaatje vinden om het te maken! Nog even geduld voor de volgende dus....
En wat doet die 1 daar achter de titel? Wel, mijn eerste give-awaytje, is voor baby-meisjes met maat 74. Dit heeft echter niet iedereen in huis/familie/vriendenkring. Dat vond ik een beetje oneerlijk, dus zorg ik voor nog een andere give-away. Dat wil niet zeggen dat mensen die wel een baby-meisje hebben niet meer mogen meedoen met GIVE-AWAY 2.
Wat is GIVE-AWAY 1?
Een witte T-shirt (van de Hema) met lange mouwen met daarop een zelfgemaakte eendjes-applicatie . De applicatie is gemaakt van restjes stof en vilt. De stof van de T-shirt is eerder meisjesachtig (vind ik toch, maar niks houdt u tegen om ze toch bij uwe zoon aan te doen). Zoals ik al zei: maat 74.
Hoe werkt het?
Laat een berichtje achter als je wil meedoen. Nee, je hoeft geen volger te worden of een berichtje te posten of te twitteren, facebooken,op uw blog posten, rondbellen, afroepen in uw buurt,....
Op 12 augustus kiest een onschuldige kinderhand de winnaar.
Wat valt er nog te winnen?
Ik weet het al, maar moet nog een gaatje vinden om het te maken! Nog even geduld voor de volgende dus....
vrijdag 8 juli 2011
Opsporing verzocht
Dit is het eerste berichtje dat ik schrijf vanuit mijn gloednieuwe woonst, zoon doodmoe in de zetel (nachtje tent met vriendjes achter de rug), 2 dochters op sportkamp en baby doodziek in bed (eventjes want seffes moeten we weer huilen en kermen).
Ik ben blij dat we dit huis gebouwd hebben, op deze plek en dat we hier eindelijk wonen. Het zal ook wel moeten want ik verhuis NOOOOOOOOOOOOOOOIT meer.
3 dagen non-stop dozen, meubels en andere rommel naar een camionette sleuren, dragen, trekken en duwen en er staat nog steeds van alles in ons oud huis. Daar blijft dus echt rommel uitkomen!
Ik zeg wel 3 dagen, maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik op dag 3 (de zwaarste trouwens) niet veel gedaan heb behalve op de spoed zitten en voortstrompelen. Want wat doet een kluns die heel moe is?
Een kluns die al twee dagen zware dingen, 3 verdiepingen naar beneden sleurt. Wel, een kluns laat zich door haar nijvere wederhelft overhalen om op dag 2, om 20 uur 's avonds (zonder avondeten gehad te hebben), nog 1 keer de auto vol te laden. Diezelfde kluns stapt dan buiten aan de voordeur, vergeet dat daar 3 trapjes zijn en landt met haar volle gewicht op haar rechtervoet. Die voet draait zoals hij niet hoort te draaien, kraakt en doet dan zeer veel pijn.
Niet gebroken wel zwaar verstuikt.
Ik zou u zeer graag foto's tonen, van ons huis, de tuin en vooral het uitzicht vanuit onze gigantische schuiframen. Maar een ander nadeel van mijn persoonlijkheid (naast klunzigheid) is wanorde. Tijdens een verhuis vertaalt dit zich in: de eerst 5 verhuisdozen zeer mooi en efficiënt ingepakt (ge weet wel met op de buitenkant wat erin zit), de volgende 40 dozen gewoon volgegooid zonder enige indicatie wat betreft de inhoud. Concreet wil dit momenteel zeggen dat volgende items spoorloos zijn (voor zover we weten): fototoestel, Senseo, jeukdruppels van Kaan en de wekker.
Van zodra item nummer 1 opgespoord is, laat ik wat foto's zien!
Ik ben blij dat we dit huis gebouwd hebben, op deze plek en dat we hier eindelijk wonen. Het zal ook wel moeten want ik verhuis NOOOOOOOOOOOOOOOIT meer.
3 dagen non-stop dozen, meubels en andere rommel naar een camionette sleuren, dragen, trekken en duwen en er staat nog steeds van alles in ons oud huis. Daar blijft dus echt rommel uitkomen!
Ik zeg wel 3 dagen, maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik op dag 3 (de zwaarste trouwens) niet veel gedaan heb behalve op de spoed zitten en voortstrompelen. Want wat doet een kluns die heel moe is?
Een kluns die al twee dagen zware dingen, 3 verdiepingen naar beneden sleurt. Wel, een kluns laat zich door haar nijvere wederhelft overhalen om op dag 2, om 20 uur 's avonds (zonder avondeten gehad te hebben), nog 1 keer de auto vol te laden. Diezelfde kluns stapt dan buiten aan de voordeur, vergeet dat daar 3 trapjes zijn en landt met haar volle gewicht op haar rechtervoet. Die voet draait zoals hij niet hoort te draaien, kraakt en doet dan zeer veel pijn.
Niet gebroken wel zwaar verstuikt.
Ik zou u zeer graag foto's tonen, van ons huis, de tuin en vooral het uitzicht vanuit onze gigantische schuiframen. Maar een ander nadeel van mijn persoonlijkheid (naast klunzigheid) is wanorde. Tijdens een verhuis vertaalt dit zich in: de eerst 5 verhuisdozen zeer mooi en efficiënt ingepakt (ge weet wel met op de buitenkant wat erin zit), de volgende 40 dozen gewoon volgegooid zonder enige indicatie wat betreft de inhoud. Concreet wil dit momenteel zeggen dat volgende items spoorloos zijn (voor zover we weten): fototoestel, Senseo, jeukdruppels van Kaan en de wekker.
Van zodra item nummer 1 opgespoord is, laat ik wat foto's zien!
zaterdag 25 juni 2011
Tutorial: wat te doen tijdens een verhuis?
Wat doet ge zoal als kind, als uw ouders druk bezig zijn met verhuizen, uw speelgoed over twee huizen verdeeld is, uw huis leger wordt, maar toch vol dozen (al dan niet gevuld) staat???
Awel, dan speelt ge dakloosje!
Hoe doe je dat?
- Doe verkleedkleren aan die er arm, stuk en ouderwets uitzien.
- Neem één van die ongevulde kartonnen dozen en leg u hier op.
- Neem oude dekens en leg u hieronder.
Hoe gedraagt ge u als dakloze?
- Ge kijkt meestal verdrietig of boos.
- Ge hoest en kreunt veel.
- Zoek eten in vuilbakken en eet zelfs plastiek als dat moet.
- Ge bedelt voor geld.
- Ge kunt niet schrijven dat ge geld wilt, want daklozen kunnen NIET schrijven.
- Als ge een vrouwelijke dakloze zijt, kunt ge bv. voor geld dansen in uw onderbroek (zodat de mannen dit zien)
- Ge kunt niet zwemmen, want daklozen hebben geen zwemles gehad.
- Ge plast gewoon op straat (maar dat doen we hier thuis niet hoor mama)
Awel, dan speelt ge dakloosje!
Hoe doe je dat?
- Doe verkleedkleren aan die er arm, stuk en ouderwets uitzien.
- Neem één van die ongevulde kartonnen dozen en leg u hier op.
- Neem oude dekens en leg u hieronder.
Hoe gedraagt ge u als dakloze?
- Ge kijkt meestal verdrietig of boos.
- Ge hoest en kreunt veel.
- Zoek eten in vuilbakken en eet zelfs plastiek als dat moet.
- Ge bedelt voor geld.
- Ge kunt niet schrijven dat ge geld wilt, want daklozen kunnen NIET schrijven.
- Als ge een vrouwelijke dakloze zijt, kunt ge bv. voor geld dansen in uw onderbroek (zodat de mannen dit zien)
- Ge kunt niet zwemmen, want daklozen hebben geen zwemles gehad.
- Ge plast gewoon op straat (maar dat doen we hier thuis niet hoor mama)
dinsdag 14 juni 2011
PFFFFFFFFFFFF
'T is hier al een tijdje stil en dat zal ook nog efkes zo blijven.
Naast het inladen van dozen voor ne verhuis die niet vordert, het opruimen en poetsen van ons nieuw stulpje, het beslissen van welke dingen we nog nodig hebben in dat nieuwe stulpje (bv. gordijnen), kinderen met toetsen, ne vent die int buitenland zat en een baby die heel vaak ziek is en sowieso niet goed slaapt, heb ik niet echt de tijd/energie/goesting om dingen te maken en/of mijn belevenissen neer te typen.
Ik beloof dat eens we verhuisd geraakt zijn geweest geworden, dat ik dan terug in gang schiet. Ik wil bijvoorbeeld al lang een give-away doen (vanwege meer dan 1 jaar op blogger, meer dan 50 volgers,...) maar dat is dus voor na de verhuis! hoop ik
tot dan!
Naast het inladen van dozen voor ne verhuis die niet vordert, het opruimen en poetsen van ons nieuw stulpje, het beslissen van welke dingen we nog nodig hebben in dat nieuwe stulpje (bv. gordijnen), kinderen met toetsen, ne vent die int buitenland zat en een baby die heel vaak ziek is en sowieso niet goed slaapt, heb ik niet echt de tijd/energie/goesting om dingen te maken en/of mijn belevenissen neer te typen.
Ik beloof dat eens we verhuisd geraakt zijn geweest geworden, dat ik dan terug in gang schiet. Ik wil bijvoorbeeld al lang een give-away doen (vanwege meer dan 1 jaar op blogger, meer dan 50 volgers,...) maar dat is dus voor na de verhuis! hoop ik
tot dan!
donderdag 26 mei 2011
Weer gewonnen!
maandag 23 mei 2011
BLAUWE WC-B(R)IL
Alhoewel een oude familielegende vertelt dat mijn zusje verwekt is tijdens het verven van de living, is mijne wc-bril niet blauw omdat ik niet van mijne vent kon afblijven en dus bloot ging rollebollen in een pasgeverfde (blauwe) kinderkamer.
Nee, mijn verhaal is minder geil en veel banaler en heeft te maken met twee kenmerken eigen aan mijzelve:
1) Ik ben een ontzettende kluns en een ongelooflijke smos! Niet de baby moet hier twee keer per dag verse kleren aan maar ik. Ik bots overal tegen, val geregeld en loop tegen alles aan. Mijn oudste dochter heeft hetzelfde. Als zij een chocolade-ei eet, dan heeft ze een kringetje chocola rond haar mond. Als je met haar gaat wandelen, praat je soms plots tegen de lucht omdat ze vijf meter achter u weer op de grond ligt .
2) Verder ben ik dik. Ik kom nochthans niet uit een dikke familie, maar ik kan elk van mijn dikke delen zo terugbrengen naar één van mijn voorouders. Mijn oma is een smal vrouwke, maar heeft wel grote borsten (check), mijne bompa had zwaar benen en ontzettende kenkels (check), mijn bomma een ferm poep (check). Ik ben een peer, dus een dikke buik, hoefde ik tot nu toe aan niemand toe te schrijven. MAAR na 4 gigantische kinderen en drie keizersnedes kan ik ook een buikje aan mijn lijst toevoegen en daar geef ik mijn jung dan de schuld van.
Hoe gaat het verhaal dan?
Mijne mens en ik verven de kamer van Maya blauw. We werken snel en hard door, want we hebben al drie kinderen en hebben die een weekendje naar de oma gebracht. We willen veel in het huis doen, maar moeten ook nog naar een trouwreceptie en willen ook nog wat quality-time met elkaar. Ik buk me met mijn rug naar de muur om een verfborstel te pakken en bots met mijn ferm poep tegen de pasgeverfde muur. Ik negeer dit en werk verder, waardoor de verf door mijn broek op mijn bil komt. Ik moet plassen. Ik kijk na het plassen niet achterom. Pas later als de verf op de bril al gedroogd is, merk ik de blauwe vlek op.
Ik heb nog van die schaamtevolle verhalen, maar die zijn (misschien) voor later....
(heb geprobeerd om een foto te trekken, maar dat is echt zo onduidelijk vanwege te donker, dat ik het aan uw verbeelding overlaat.)
Nee, mijn verhaal is minder geil en veel banaler en heeft te maken met twee kenmerken eigen aan mijzelve:
1) Ik ben een ontzettende kluns en een ongelooflijke smos! Niet de baby moet hier twee keer per dag verse kleren aan maar ik. Ik bots overal tegen, val geregeld en loop tegen alles aan. Mijn oudste dochter heeft hetzelfde. Als zij een chocolade-ei eet, dan heeft ze een kringetje chocola rond haar mond. Als je met haar gaat wandelen, praat je soms plots tegen de lucht omdat ze vijf meter achter u weer op de grond ligt .
2) Verder ben ik dik. Ik kom nochthans niet uit een dikke familie, maar ik kan elk van mijn dikke delen zo terugbrengen naar één van mijn voorouders. Mijn oma is een smal vrouwke, maar heeft wel grote borsten (check), mijne bompa had zwaar benen en ontzettende kenkels (check), mijn bomma een ferm poep (check). Ik ben een peer, dus een dikke buik, hoefde ik tot nu toe aan niemand toe te schrijven. MAAR na 4 gigantische kinderen en drie keizersnedes kan ik ook een buikje aan mijn lijst toevoegen en daar geef ik mijn jung dan de schuld van.
Hoe gaat het verhaal dan?
Mijne mens en ik verven de kamer van Maya blauw. We werken snel en hard door, want we hebben al drie kinderen en hebben die een weekendje naar de oma gebracht. We willen veel in het huis doen, maar moeten ook nog naar een trouwreceptie en willen ook nog wat quality-time met elkaar. Ik buk me met mijn rug naar de muur om een verfborstel te pakken en bots met mijn ferm poep tegen de pasgeverfde muur. Ik negeer dit en werk verder, waardoor de verf door mijn broek op mijn bil komt. Ik moet plassen. Ik kijk na het plassen niet achterom. Pas later als de verf op de bril al gedroogd is, merk ik de blauwe vlek op.
Ik heb nog van die schaamtevolle verhalen, maar die zijn (misschien) voor later....
(heb geprobeerd om een foto te trekken, maar dat is echt zo onduidelijk vanwege te donker, dat ik het aan uw verbeelding overlaat.)
zondag 15 mei 2011
Verhuishouden
Ik heb het al een paar keer over ons nieuw huis gehad, maar voordat we daar kunnen gaan wonen, moet er eerst nog vanalles in ons huidige huis gebeuren!
Het moest bijvoorbeeld verhuurd worden. Mijn schoonvader is onze huisbaas dus dan gaan die dingen allemaal al wa soepeler. We gaan in juni (hoop ik met mijn ganse hart) verhuizen en besloten dat het nu toch wel al goed zou zijn om ermee te beginnen. Schoonpapa besloot om het via een makelaar te doen.
Die zou elke maandag tussen 17 u en 19 u met mensen komen kijken naar het huis. Ik vond dat een zeer gedurfde beslissing, want ik weet niet of ik dat ooit al vermeld heb, maar huishouden is echt niet aan mij besteed. Overal staan wasmanden met ongeplooide was, de trap ligt vol stofplukken, onze tuin zit vol putten (graafgrage Kaan), de ramen zijn al in geen 7 jaar (zo lang wonen we hier) gewassen, de keukenkastdeurtjes waren ooit wit, de tegels van de badkamermuur vallen er één voor één uit, de wc lekt en heeft een blauwe vlek ( met billen tegen natte verfmuur en dan gaan plassen), ..... Ik kan nog zeer lang doorgaan, maar dan zou ik me te erg schamen.
Op zondag deed ik dus wat oppervlakkige damage-controle en op maandag stond daar het eerste koppel. En da's heeel raar, vreemde mensen die door uw huis wandelen. Zeker als het ondertussen 18.00 uur en je spaghetti aant koken zijt in uw keuken, terwijl de makelaar ondertussen aan twee norse oude mensen uitlegt dat de dampkamp vervangen zal worden. (heel "in de gloria").
Gelukkig moest ik dit maar drie keer ondergaan en twas al verhuurd. Er zijn dus toch mensen die daar doorheen kunnen kijken.
Het moest bijvoorbeeld verhuurd worden. Mijn schoonvader is onze huisbaas dus dan gaan die dingen allemaal al wa soepeler. We gaan in juni (hoop ik met mijn ganse hart) verhuizen en besloten dat het nu toch wel al goed zou zijn om ermee te beginnen. Schoonpapa besloot om het via een makelaar te doen.
Die zou elke maandag tussen 17 u en 19 u met mensen komen kijken naar het huis. Ik vond dat een zeer gedurfde beslissing, want ik weet niet of ik dat ooit al vermeld heb, maar huishouden is echt niet aan mij besteed. Overal staan wasmanden met ongeplooide was, de trap ligt vol stofplukken, onze tuin zit vol putten (graafgrage Kaan), de ramen zijn al in geen 7 jaar (zo lang wonen we hier) gewassen, de keukenkastdeurtjes waren ooit wit, de tegels van de badkamermuur vallen er één voor één uit, de wc lekt en heeft een blauwe vlek ( met billen tegen natte verfmuur en dan gaan plassen), ..... Ik kan nog zeer lang doorgaan, maar dan zou ik me te erg schamen.
Op zondag deed ik dus wat oppervlakkige damage-controle en op maandag stond daar het eerste koppel. En da's heeel raar, vreemde mensen die door uw huis wandelen. Zeker als het ondertussen 18.00 uur en je spaghetti aant koken zijt in uw keuken, terwijl de makelaar ondertussen aan twee norse oude mensen uitlegt dat de dampkamp vervangen zal worden. (heel "in de gloria").
Gelukkig moest ik dit maar drie keer ondergaan en twas al verhuurd. Er zijn dus toch mensen die daar doorheen kunnen kijken.
vrijdag 6 mei 2011
een verjaardagscadeau
Ik weet het, ik ben aant overdrijven: 4 berichten op ene dag! Maar ik heb eindelijk eens tijd dus ik zit hier (terwijl nr 4 slaapt) tegen een onverantwoord tempo berichtjes te posten die ik al lang wilde posten.
Een vijftal berichten geleden, heb ik u al laten weten dat Maya 10 werd! Op zich is het vrij moeilijk om cadeautjes aan een/mijn tien-jarige te geven, vind ik. Ze speelt nog wel met haar broer en zus, maar speelgoed hoeft ze eigenlijk niet meer. Ze leest graag, maar kiest liefst zelf haar boeken. Ze heeft al al de media-spullen die wij voorlopig toelaten (nintendo en een kinect, neeen geen gsm). Daarbij komt nog dat ze meestal echt niet kan kiezen (half uur bij de eendjes vis kraam op de kermis).
Dit jaar (misschien is het de ouderdom) was ze echter vrij duidelijk: een djembé, want ze heeft daar 10 lessen in gevolgd en vond dat vetcool. En een hertenkop voor in haar kamer in het nieuwe huis. Ze had er zelfs al eentje op het oog in een hip winkeltje. Die vond ik echt veel te duur.
Nu wil het toeval dat ik een (1) burda voor kinderen heb en dat ik die na lange tijd eens doorbladerde en wat stond daarin.... Jawel:
Een vijftal berichten geleden, heb ik u al laten weten dat Maya 10 werd! Op zich is het vrij moeilijk om cadeautjes aan een/mijn tien-jarige te geven, vind ik. Ze speelt nog wel met haar broer en zus, maar speelgoed hoeft ze eigenlijk niet meer. Ze leest graag, maar kiest liefst zelf haar boeken. Ze heeft al al de media-spullen die wij voorlopig toelaten (nintendo en een kinect, neeen geen gsm). Daarbij komt nog dat ze meestal echt niet kan kiezen (half uur bij de eendjes vis kraam op de kermis).
Dit jaar (misschien is het de ouderdom) was ze echter vrij duidelijk: een djembé, want ze heeft daar 10 lessen in gevolgd en vond dat vetcool. En een hertenkop voor in haar kamer in het nieuwe huis. Ze had er zelfs al eentje op het oog in een hip winkeltje. Die vond ik echt veel te duur.
Nu wil het toeval dat ik een (1) burda voor kinderen heb en dat ik die na lange tijd eens doorbladerde en wat stond daarin.... Jawel:
Luie wijve kost: slaatje met zalm en parmezaanse kaas
Heerlijk slaatje!
Nodig:
gerookte zalm
gemengde sla
een blok parmezaanse kaas
olijfolie
aceto balsamicoazijn
Hoe maken:
Leg de sla op een bord, snij de zalm in reepjes en leg die op de sla, rasp de kaas erover, besprenkel met olie en azijn.
Luie wijve kost: italiaanse croque monsieur pannini's
Mijn mens is master (oelala) in de product design. Dat wil zeggen dat hij dingen ontwerpt. Toen hij pas was afgestudeerd is hij begonnen met het ontwerpen van living-elements (zetels waar ge vanalles mee kunt doen). Om deze te promoten zijn hij en zijn partner naar de beurs in Milaan gegaan. Daar heeft hij pannini's ontdekt. Nu zie ja dat hier overal, maar toen kon je dat dus alleen maar in Italië krijgen.
Hij vond dat zo lekker dat we dat thuis ook zijn beginnen maken. Alleen gebruikten ze daar in Milaan speciale broodjes voor, die je hier niet vind. Wij zijn toen tot volgende oplossing gekomen:
Nodig:
Mozzarella
Italiaanse hesp
tortilla's (ge weet wel van die pannenkoeken waar ze wraps mee maken)
mayonaise
komkommer
tomaat
sla
een croque-masjien
Hoe maken:
Snij een tor
tilla in twee, beleg één helft met schijfjes mozzarella en de hesp.
Leg de andere helft erop.
Steek in het croque-masjien.
Haal het eruit, doe de bovenste helft eraf, smeer er mayo op, leg er schijfjes tomaat, komkommer en wa sla tussen.
Klaar!
Hij vond dat zo lekker dat we dat thuis ook zijn beginnen maken. Alleen gebruikten ze daar in Milaan speciale broodjes voor, die je hier niet vind. Wij zijn toen tot volgende oplossing gekomen:
Nodig:
Mozzarella
Italiaanse hesp
tortilla's (ge weet wel van die pannenkoeken waar ze wraps mee maken)
mayonaise
komkommer
tomaat
sla
een croque-masjien
Hoe maken:
Snij een tor
tilla in twee, beleg één helft met schijfjes mozzarella en de hesp.Leg de andere helft erop.
Steek in het croque-masjien.
Haal het eruit, doe de bovenste helft eraf, smeer er mayo op, leg er schijfjes tomaat, komkommer en wa sla tussen.
Klaar!
Gewonnen!
Deze dame deed een give-away, leuke rokjes en je mocht zelf de maat kiezen.
Eergisteren heb ik het pakketje gekregen. T'is een zeer schoon rokske.
Ik wou het eerst aan Maya geven voor haar verjaardag, maar dat is al een zeer groot kind (in lengte, breedte en jaartallen), en na het consulteren van mijne levensgezel, besloten we dat het iets te klein voor haar zou zijn. Gelukkig heb ik veel dochters! Dus nu heeft Finn een nieuwe rok.
Deze ochtend moes
t die aan en in de vlucht (voor hij een hele dag spelen op school heeft meegemaakt) heb ik nog een foto gemaakt.
Bij het bekijken van het rokje, schaamde ik mij nogal , het is zo mooi afgewerkt in verhouding tot mijn maaksels. Ik kan geen enkele fout vinden (heb nochtans hard gezocht;-)
Nog eens bedankt Noemi!
( het spijt me weeral van de slechte foto, mijn excuses zijn: het moest echt heel
snel gaan, het model was nog niet echt wakker,
ik kan gewoon geen foto's trekken,....)
Eergisteren heb ik het pakketje gekregen. T'is een zeer schoon rokske.
Ik wou het eerst aan Maya geven voor haar verjaardag, maar dat is al een zeer groot kind (in lengte, breedte en jaartallen), en na het consulteren van mijne levensgezel, besloten we dat het iets te klein voor haar zou zijn. Gelukkig heb ik veel dochters! Dus nu heeft Finn een nieuwe rok.
Deze ochtend moes
t die aan en in de vlucht (voor hij een hele dag spelen op school heeft meegemaakt) heb ik nog een foto gemaakt.Bij het bekijken van het rokje, schaamde ik mij nogal , het is zo mooi afgewerkt in verhouding tot mijn maaksels. Ik kan geen enkele fout vinden (heb nochtans hard gezocht;-)
Nog eens bedankt Noemi!
( het spijt me weeral van de slechte foto, mijn excuses zijn: het moest echt heel
snel gaan, het model was nog niet echt wakker,
ik kan gewoon geen foto's trekken,....)
donderdag 5 mei 2011
vrijdag 29 april 2011
een badkamer uit polyester
Eerst en vooral kan ik u vertellen dat dat stinkt. Niet zoals in "pfff wa riek ik hier", maar eerder als in " vlug weg hier want seffens ga ik van mijne sus". Ik vertel dit erbij voor de mensen die al in het huis wonen waar de "te polyesteren badkamer" zich bevindt en die dus niet, zoals wij, 's avonds weg kunnen naar een frisruikend huis.
Eerst maak je al je meubels in watervaste MDF (van 18 mm). In ons geval waren dit ook het bad en alle wasbakken. Mijne mens heeft alles uitgerekend, de platen bij de houthandel laten verzagen en het ineen gezet in het werkhuis bij hem op het werk.
(een wasbak + kast en een bad uit hout)
Dan smeer je polyester-primer op alles wat je wil polyesteren, in ons geval ook de muren en de vloer. De muur is gewoon gepleisterd, op de vloer ligt best OSB-plaat.
Hierna breng je paté aan, dit is een mengeling van polyester en verpoederd glas (zeker niet inademen). Dit alles zorgt ervoor dat de glasvezel- matten (die ge straks aanbrengt) beter hechten en dat kleine oneffenheden in uw oppervlak worden opgevangen. Je brengt de paté aan met een roller of een kwast.
(een wasbak met paté, glasmat en polyester)
Op de natte paté leg je een glasmat en die doordrenk je met polyester (rollen, niet smeren). Zo gauw de mat transparant is heb je genoeg doordrenkt. Met een ontluchtingsroller gaat ge over de polyester zodat alle oneffenheden en bellen weggaan. Dit alles moet in een mensonterend snel tempo gebeuren, want de paté en de polyester harden na 15 minuten uit en dan kunt ge uwe pot weggooien. De boodschap is dus telkens werken met kleine beetjes.
Doe dit tot alles bedekt is.
( een bijna volledig gepolyesterde badkamer)
Ge schuurt alles nog eens goed op met schuurpapier. Alles wassen met aceton. Nu doet ge hier ne gelcoat met de uiteindelijke kleur over (aantal lagen, tot het bijna gedekt is). Dit blijft kleverig tot je de uiteindelijk topcoat erover doet.
(ne muur aan het bad met gelcoat erop)
(eerste en daarna tweede laag
gelcoat)
Omdat de topcoat de laatste fase is, is dit ook het moeilijkst. Deze bepaald hoe lelijk/mooi uw badkamer zal worden. Ge hebt ook maar één kans om het te doen, want zodra die uitgehard is, kunt ge der niks anders meer over zetten (tenzij ge na al het voorgaande werk nog goesting hebt om alles terug op te schuren en met aceton af te wassen)
(nu alleen nog kastdeuren en kranen)
Wat ik hier boven heb beschreven (met de nodige influisteringen van mijn hulplijn) is maar een samenvatting van wat er allemaal bij komt kijken. Wie na het lezen hiervan nog heeeel veel goesting heeft om er aan te beginnen, mag altijd mailen voor meer uitleg!
Abonneren op:
Posts (Atom)